Με την κατάλυση της δράσης της Μεγάλης Kαταλανικής Εταιρίας των Ναββαραίων στην Πελοπόννησο από τις δυνάμεις του πριγκηπάτου της Αχαΐας στη Μανωλάδα το 1316, το τελευταίο φαινόταν να έχει επικρατήσει στο μεγαλύτερο μέρος της Πελοποννήσου. Αλλά ο νικητής, πρίγκηπας Λουδοβίκος της Βουργουνδίας, πέθανε λίγο μετά αφήνοντας το πριγκηπάτο όχι απλώς ακυβέρνητο αλλά και σε σοβαρή δυναστική κρίση.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 5 Ιουλίου 1316: Μάχη της Μανωλάδας, φραγκικές διαμάχες στην Ελλάδα
Διεκδικητές του θρόνου ήταν η σύζυγός του, Ματθίλδη του Αϊνώ, που σπεύδοντας να βρει νέο ισχυρό σύζυγο και προστάτη, παντρεύτηκε τον Ιωάννη της Γραβίνας, φέρνοντας τον οίκο των Καπετιδών-Ανδεγαυών της Νεαπόλεως στη διαμάχη. Από την άλλη βρισκόταν ο αδελφός του πρίγκηπα, ο δούκας της Βουργουνδίας, Εύδης (Odo) ο 4ος. Η διαμάχη μεταξύ των Φράγκων θα καταλάγιαζε το 1322 με τον δούκα να δέχεται χρηματική αποζημίωση από τους Ανδεγαυούς της Νεαπόλεως ενώ οι τελευταίοι θα κυβερνούσαν στην Αχαΐα μέσω ενός πληρεξουσίου, στο πρόσωπο ενός κρατικού υπαλλήλου, βαΐλου. Ωστόσο, τα πράγματα περιπλέχθηκαν με την εμφάνιση ενός τρίτου ανταπαιτητή, στο πρόσωπο του βυζαντινού επιτρόπου του Μωρέως, του Ανδρόνικου Ασάν.
Ο Ανδρόνικος ήταν Βούλγαρος το γένος με ελληνικό βασιλικό αίμα. Ανηψιός του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Παλαιολόγου από τον γάμο του Βουλγάρου τσάρου Ιβάν Ανέν με την αδερφή του Ειρήνη, ο Ανδρόνικος κατέφυγε με τον πατέρα του στο Μυστρά μετά την επανάσταση του Ιβάϋλο (Λαχανάς) στη χώρα τους και επελέγη το 1316 για τη θέση του πρωτοστράτορα (στρατιωτικού διοικητή) του Μυστρά. Αποδείχθηκε άξιος στρατηλάτης ανακαταλαμβάνοντας σειρά από φραγκικά κάστρα (Άκοβα, Πολύγυρος, Καρύταινα) με τελευταίο το κάστρο του Αγίου Γεωργίου των Σκορτών (γαλλικά: Escorta), που ελέγχει τις ορεινές διαβάσεις μεταξύ των παραλίων της Ήλιδος και Μεσσηνίας με το υψίπεδο της Αρκαδίας και το έθεσε σε πολιορκία. Εκεί, τον συνάντησε με στρατό ο βαϊλος του πριγκηπάτου, Φρειδερίκος Τρογίσιο, με τους βασάλους του, μεταξύ τους αποσπάσματα των Τευτόνων και των Ιωαννιτών ιπποτών, που επίσης κατείχαν φεουδαλικούς κλήρους στην Πελοπόννησο.
Μαθαίνοντας για την προσέγγιση των Φράγκων, ο Ασέν πίεσε και πέτυχε την παράδοση του οχυρού κι έλαβε θέσεις εντός του. Σε ένα έξυπνο στρατήγημα, ο Ανδρόνικος άφησε τα λάβαρα του πριγκηπάτου της Αχαΐας να κυματίζουν στο κάστρο παραπλανώντας τον φραγκικό στρατό που πίστεψε πως το κάστρο ήταν ακόμα στα χέρια των συμμάχων του και ότι οι πολιορκητές Βυζαντινοί είχαν σκορπίσει στη θέα του στρατού τους. Ο Ανδρόνικος τους άφησε να πλησιάσουν αμέριμνοι και τους επιτέθηκε αιφνιδιαστικά διαλύοντας και σφάζοντας πολλούς, μεταξύ τους και τον διοικητή των Τευτόνων ενώ πολλοί και σημαντικοί άρχοντες αιχμαλωτίστηκαν. Έτσι ο Ανδρόνικος εξασφάλισε το υψίπεδο της Αρκαδίας που -έστω και παροδικά- πέρασε στην βυζαντινή κυριαρχία με πολλούς Φράγκους από μικτούς γάμους με ντόπιες γυναίκες να ασπάζονται την Ορθοδοξία και να δηλώνουν πίστη και υποταγή. Οι Φράγκοι περιορίστηκαν στα παράλια με την εξουσία των Ενετών και Γενοβέζων να ενισχύεταιμ καθώς το φεουδαλικό σύστημα βασιζόταν στην κατοχή γης.
