Μετά από εξάμηνη πολιορκία, η φρουρά των Ιωαννιτών ιπποτών της Ρόδου παραδίδεται στον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή. Ήταν η δεύτερη φορά που η Ρόδος πολιορκείτο μέσα σε κάτι περισσότερο από 40 χρόνια, αλλά αυτή τη φορά η καλύτερη προετοιμασία των Οθωμανών, με πυροβολικό, η παρουσία του σουλτάνου και οι 140.000 στρατιώτες λύγισαν τους πολιορκημένους.
Οι Οθωμανοί αποβιβάστηκαν τον Ιούνιο του 1522, αρχικά έξω από το λιμάνι της Ρόδου με 400 πλοία και μερικές δεκάδες χιλιάδες άνδρες υπό τη διοίκηση του Τσομπάν Σουλεϊμάν πασά, για να ενισχυθούν με το κύριο σώμα των 100.000 ανδρών υπό τον ίδιο τον σουλτάνο λίγες εβδομάδες μετά. Απέναντί τους, οι Ιωαννίτες και Έλληνες παρέτασσαν κάτι περισσότερο από έξι χιλιάδες ενόπλους και σαφώς λιγότερα πυροβόλα.
Η πολιορκία ξεκίνησε με τους Οθωμανούς να αποκλείουν την πόλη από τη θάλασσα ενώ βομβάρδιζαν τα ισχυρά της τείχη από την ξηρά. Τα τείχη της Ρόδου είχαν ενισχυθεί μετά την τελευταία πολιορκία με καινοτομίες της ιταλικής πολιορκητικής σχολής, όπως τα χαμηλά κεκλιμένα αναχώματα, που έκαναν τις μπάλες του πυροβολικού να εξοστρακίζονται.
Στις 4 Σεπτεμβρίου 1522, οι Οθωμανοί, που όλο εκείνο το διάστημα έσκαβαν δύο σήραγγες κάτω από τις οχυρώσεις, ανατίναξαν μια μεγάλη ποσότητα εκρηκτικών που άνοιξε ένα ρήγμα 11 μέτρων στην περιοχή του Αγγλικού προμαχώνα, γκρεμίζοντας τις πολεμίστρες και γεμίζοντας την τάφρο με χώματα. Αμέσως μεγάλη σύγκρουση ξέσπασε στα ερείπια διάσπαρτα από τα κομματιασμένα πτώματα των υπερασπιστών, με το ρήγμα να αλλάζει χέρια αρκετές φορές. Με τη βοήθεια του Μεγάλου Μαγίστρου του τάγματος, Philippe Villiers de L’ Isle-Adam και των ιπποτών του, οι υπερασπιστές παρέμειναν κύριοι των οχυρώσεων.
Οι Οθωμανοί επιτέθηκαν ξανά και ξανά αλλά αποκρούονταν, αν και με μεγάλο κόστος για τους υπερασπιστές. Ο Σουλεϊμάν οργισμένος καταδίκασε τον γαμπρό του και αρχιστράτηγο σε θάνατο, για την ανικανότητά του να καταλάβει την πόλη, αναλαμβάνοντας ο ίδιος τη διεύθυνση με τη βοήθεια του Αχμέτ πασά, που ήταν έμπειρος στις πολιορκίες. Οι Οθωμανοί θα συνεχίσουν τις εφόδους και σε άλλα σημεία των τειχών, τα οποία υπερασπίζονταν Γερμανοί και Ισπανοί ιππότες αλλά χωρίς επιτυχία.
Ύστερα από σκληρό αγώνα που διεξήγαγαν με τα τείχη της πόλης σχεδόν ολοκληρωτικά κατεστραμμένα και χωρίς καμία ορατή βοήθεια, οι αντιπρόσωποι του τάγματος και οι Έλληνες άρχοντες της πόλης αποδέχτηκαν τους ομολογουμένως έντιμους όρους του Σουλεϊμάν. Όσοι Λατίνοι το επιθυμούσαν, μπορούσαν να φύγουν από το νησί εντός δώδεκα ημερών παίρνοντας μαζί τους τα υπάρχοντά τους. Οι εκκλησίες δεν θα καταστρέφονταν και δεν θα μετατρέπονταν σε τζαμιά. Οι Έλληνες μπορούσαν να εγκαταλείψουν κι αυτοί το νησί εντός τριών ετών, ενώ όσοι παρέμεναν είχαν απαλλαγή από φόρους για πέντε χρόνια.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 15 Αυγούστου 1310: Η κατάληψη της Ρόδου από τους σταυροφόρους
Με τον τρόπο αυτό, έληξε η παρουσία των Ιπποτών της Ρόδου που κράτησε 200 ολόκληρα χρόνια. Το τάγμα των Ιωαννιτών ιπποτών, που είχε συσταθεί αρχικά στους Αγίους Τόπους με σκοπό την προστασία και φροντίδα των προσκυνητών και είχε εξελιχθεί σε έναν θρησκευτικό και στρατιωτικό οργανισμό, είχε εγκατασταθεί στο νησί μετά την εκδιώξή του από τους Μουσουλμάνους από την Ιερουσαλήμ. Μετά την έξωσή του από τη Ρόδο, θα ανασυσταθεί στη Μάλτα, όπου θα παραμείνει μέχρι τη διάλυσή του από τον Ναπολέοντα.
