Σε μια κρίσιμη φάση της ελληνικής επανάστασης, όπου ο Ιμπραήμ είχε σχεδόν κυριαρχήσει στην Πελοπόννησο, ο Κιουταχής στην Στερεά και οι επαναστατικές δυνάμεις είχαν ατονήσει λόγω και των εμφυλίων συγκρούσεων, η κυβέρνηση από την Ύδρα αποφάσισε να αναθέσει τη διεύθυνση των επιχειρήσεων σε Άγγλους αξιωματικούς.
Ο Ρίτσαρντ Τσώρτς, πρώην διοικητής του ελληνικού αποικιακού συντάγματος των Επτανήσων (The Duke of York’s Greek Light Infantry Regiment), ανέλαβε τη διεύθυνση των χερσαίων δυνάμεων και ο λόρδος Τόμας Κόχραν τη διεύθυνση των ναυτικών αντίστοιχα. Πρώτο τους μέλημα ήταν η αποκατάσταση της επικοινωνίας μεταξύ Πελοποννήσου και Στερεάς, με την απόκτηση ναυτικής κυριαρχίας στον Κορινθιακό κόλπο. Ο πλοίαρχος Φραγκίσκος Άστιγξ (Frank Hastings), με το ατμοκίνητο «Καρτερία» επικεφαλής έξι πολεμικών έπλευσε προς την Ιτέα, όπου ναυλοχούσε ο εχθρικός στόλος.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 3/15 Σεπτεμβρίου 1826: “Καρτερία”, το υπερόπλο της Επανάστασης
Δύο διαδοχικές προσπάθειες να εισέλθουν τα ελληνικά πολεμικά στον κόλπο της Σκάλας (σήμερα λέγεται Αγκάλη) παρεμποδίστηκε από τις κακές καιρικές συνθήκες. Τελικά, στις 18/30 Σεπτεμβρίου ο μικρός ελληνικός στόλος τα κατάφερε και ο αιφνιδιασμός ήταν απόλυτος, αφήνοντας τα τουρκο-αιγυπτιακά πλοία με αρκετές ζημιές, απώλειες και πεσμένο ηθικό. Λίγες μέρες μετά, ο Ιμπραήμ μετακίνησε τον στόλο στον προστατευμένο όρμο του Ναυαρίνου, στήνοντας το σκηνικό για τη μεγάλη ναυμαχία που θα λάμβανε χώρα εκεί.
