Ο διοικητής της Οθωμανικής φρουράς της Ακροπόλεως, Οσμάν εφέντης, παραδίδει την Αθήνα στους Βαυαρούς και αποχωρεί οριστικά από την ιστορική πόλη.
Σημαντικό οχυρό, η Ακρόπολη των Αθηνών αποτέλεσε στόχο των Ελλήνων από την έναρξη της επανάστασης, πολιορκούμενη δύο φορές: αρχικά από το σώμα του Μελέτιου Βασιλείου που οργανώθηκε σε μια χαλαρή πολιορκία 3.000 περίπου ανδρών. Η κάθοδος ισχυρών τουρκικών δυνάμεων με τον Ομέρ Βρυώνη διασκόρπισε τις δυνάμεις των Ελλήνων αλλά μόλις οι Τούρκοι αποχώρησαν, η πολιορκία ξανάρχισε πιο οργανωμένα, με τη συμμετοχή Φιλελλήνων και την καθοριστική συνεισφορά πυροβολικού υπό τη διεύθυνση του Γάλλου Ολιβιέ Βουτιέ. Στα τέλη Ιουλίου του 1822, η οθωμανική φρουρά παρέδωσε το φρούριο με τον όρο να εγκαταλείψουν την Αττική με ασφάλεια.
Το 1826, ήταν η σειρά της ελληνικής φρουράς να πολιορκηθεί από τουρκικές δυνάμεις του Ρεζίτ Μεχμέτ πασά Κιουταχή. Η πολιoρκία θα κρατούσε έναν χρόνο με τις δυνάμεις των Ελλήνων να βομβαρδίζονται συστηματικά από τουρκικές δυνάμεις.
Οι Έλληνες προσπάθησαν να άρουν την πολιορκία με σημαντικές συγκρούσεις στην Αττική και τη Στερεά (μάχες της Αραχώβης, του Καματερού και του Αναλάτου) αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Μετά την ήττα στον Ανάλατο, η ελληνική φρουρά παραδόθηκε τον Ιούνιο του 1827 (με το Νέο Ημερολόγιο) και έκτοτε δεν υπήρξε σοβαρή προσπάθεια αμφισβήτησης της κυριαρχίας των Τούρκων στην Αττική.
Τον Μάρτιο του 1833, έναν ολόκληρο χρόνο μετά την ανακήρυξη της Ελλάδος ως ανεξαρτήτου βασιλείου υπό την εγγύηση των Μεγάλων Δυνάμεων και την επιλογή του πρίγκηπα της Βαυαρίας ως βασιλέα της, η Οθωμανική φρουρά έδρευε κανονικά στην Ακρόπολη της Αθήνας και απομακρύνθηκε με συνθήκη μεταξύ Βαυαρών αξιωματικών και του φρουράρχου Οσμάν μπέη.
Η Βαυαρική φρουρά που ανέλαβε τα κάστρα της Ελλάδος προήλθε από το “Βασιλικό Βαυαρικό Επικουρικό Σώμα”, τον πρώτο επίσημο στρατό του Ελληνικού Βασιλείου. Συγκροτήθηκε λίγο μετά την επιλογή του Όθωνα ως βασιλιά της Ελλάδος, με τη συμμετοχή εθελοντών στρατιωτών και αξιωματικών του Βαυαρικού Στρατού.
Περί τους 3.000 άνδρες του πεζικού, ιππικού, πυροβολικού και μηχανικού θα συνόδευαν τον νεαρό βασιλιά στη νέα του χώρα αλλά η αδυναμία εξεύρεσης πολλών εθελοντών σε τόσο σύντομο διάστημα, τελικά ώθησε τον βασιλιά Λουδοβίκο της Βαυαρίας να εγκρίνει την αποστολή τμήματος του στρατού του για τη στελέχωση της πρώτης αποστολής. Σταδιακά, μέσα στα επόμενα 10 χρόνια, οι επαγγελματίες Βαυαροί θα αντικατασταθούν από εθελοντές.