Ως αντίποινα αντιστασιακών ενεργειών και για την τρομοκράτηση και σωφρονισμό του πληθυσμού, ο φρούραρχος Κρήτης, Γερμανός υποστράτηγος Φρήντριχ-Βίλεμ Μιούλερ (Friedrich-Wilhelm Müller), διατάσσει την επιλεκτική σύλληψη και εκτέλεση ανδρών στα χωριά της κοιλάδας του Αμαρίου που αποκαλούνται όλα μαζί Κέδρος (ή Κέντρος), από το ομώνυμο βουνό που δεσπόζει στην περιοχή.
Έτσι μονάδες πεζικού απέκλεισαν την κοιλάδα τα ξημερώματα της 22ας Αυγούστου και εισήλθαν στα χωριά Γερακάρι, Γουργουθί, Καρδάκι, Βρύσες, Δρυγιές, Χορδάκι και Κρύα Βρύση. Ο πληθυσμός συγκεντρώθηκε στις πλατείες, έγινε διαχωρισμός ανδρών και γυναικοπαίδων και επελέγησαν 164 συνολικά άνδρες που εκτελέστηκαν δια τυφεκισμού και τα πτώματά τους περιλούστηκαν με βενζίνη και κάηκαν. Τα σπίτια τους λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν. Οι υπόλοιποι μεταφέρθηκαν στο Ρέθυμνο, όπου έμειναν κρατούμενοι στη Φορτέτζα για μερικές εβδομάδες.
Η αντίσταση δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα για να αποτρέψει την καταστροφή παρά μόνο επιτέθηκε σε ένα γερμανικό φυλάκιο στις 11 Σεπτεμβρίου (Μάχη των Ποταμών). Ο Müller συνελήφθη από τους Σοβιετικούς στην Ανατολική Πρωσσία και εκδόθηκε στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο. Δικάστηκε και καταδικάστηκε ως εγκληματίας πολέμου και εκτελέστηκε μαζί με τον προηγούμενο φρούραρχο Μπρούνο Μπρώϋερ (Bruno Breuer) το 1947.
