Η ένταση μεταξύ Κίνας και Ταϊβάν χρονολογείται από τo 1949, όταν μετά τον πολύχρονο κινεζικό εμφύλιο, τα στρατεύματα του κινεζικού κομμουνιστικού κόμματος κατόρθωσαν να ανατρέψουν την εθνικιστική κυβέρνηση της χώρας, με τα στοιχεία της τελευταίας και μεγάλο αριθμό προσφύγουν να καταφεύγουν στο νησί της Φορμόζα. Έτσι, ενώ η νέα κυβέρνηση των κομμουνιστών ανακήρυσσε τη σοσιαλιστική Κίνα στο Πεκίνο, οι εθνικιστές ανακήρυξαν την Ταϊπέι σε προσωρινή πρωτεύουσα της ελεύθερης κινεζικής δημοκρατίας και “πραγματική Κίνα”, μετονομάζοντας το νησί σε Ταϊβάν.
Ακολούθησαν συγκρούσεις μεταξύ τους και η απώλεια σημείων αντίστασης των εθνικιστών σε νησιά και νησίδες κοντά στην ηπειρωτική Κίνα μεταξύ 1949-1950. Μια τέτοια περίπτωση ήταν και η πρώτη κρίση των Στενών της Ταϊβάν, όταν ο Κινεζικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός αποβιβάστηκε στα νησιά Γιαζάνγκσαν και Ταχέν το 1955, με το ναυτικό της Ταϊβάν και των ΗΠΑ να εκκενώνει τον πληθυσμό και τον στρατό, αλλά να αποκρούει την επίθεση κατά των νησιών Κίνμεν και Ματσού.
Στις 17:30 της 23ης Αυγούστου 1958 είχαμε τη δεύτερη κρίση “των Στενών της Ταϊβάν”, όταν πυροβολικό του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού της Κίνας άνοιξε πυρ κατά της νήσου Κινμέν (Κεμόϊ) που ανήκε στο ομώνυμο νησιωτικό σύμπλεγμα, μόλις 2 χιλιόμετρα από τις ακτές της ηπειρωτικής Κίνας, ελεγχόμενο όμως από το καθεστώς της Ταϊβαν. Αμέσως, τα στρατεύματα της Κινεζικής Δημοκρατίας (Ταϊβαν) καλύφθηκαν σε ορύγματα και μετά από λίγο κατόρθωσαν να ανταποδώσουν πυρά. Η σύγκρουση θα κρατήσει 3 μήνες με εκατέρωθεν απώλειες, απόπειρα απόβασης στα νησιά από την Κίνα κ.ο.κ.
Ο πρόεδρος Αϊζενχάουερ στήριξε την Ταϊβάν τόσο φραστικά όσο και έμπρακτα, ενισχύοντας τις άμυνες της νήσου με την ευρεία ανάπτυξη του 7ου Αμερικανικού στόλου, την οργάνωση ενός δευτέρου τάγματος πυραύλων “Nike”, την παραχώρηση πυροβόλων των 155 και 203 χιλιοστών με ικανότητα βολής πυρηνικών οβίδων, ενώ με το μυστικό πρόγραμμα “Operation Black Magic” αναβάθμισε τα ταϊβανικά καταδιωκτικά F-86 Sabre να βάλουν τον νέας ανάπτυξης πύραυλο AIM-9 Sidewinder. Η πολεμική αεροπορία της Ταϊβάν θα καταρρίψει αρκετά κινεζικά MiG 17 με την αναβάθμιση αυτή στους επόμενους μήνες.
Έρευνα των αρχείων δείχνει πως ο Αϊζενχάουερ είχε μελετήσει σοβαρά την ανάληψη πυρηνικού πλήγματος κατά της Κίνας εκείνη την περίοδο, κάτι που ώθησε την ΕΣΣΔ να στείλει τον υπουργό Εξωτερικών Αντρέϊ Γκρομίκο στο Πεκίνο, για να κατευνάσει τον πρόεδρο Μάο. Οι ανταλλαγές πυροβολικού μεταξύ των δύο χωρών θα συνεχιστούν μέχρι το 1959 με μικρά αποτελέσματα. Σήμερα πιστεύεται πως ο Μάο ήθελε με τη δημιουργία της κρίσης να διεθνοποιήσει το ζήτημα της Ταϊβάν επιδεικνύοντας την αποφασιστικότητα του να δράσει ανεξάρτητα από τη θέληση της Μόσχας.
