Eμπνευσμένοι από τις κινητοποιήσεις στη Νομική Σχολή, δύο φορές μέσα στο ίδιο έτος, στις 14 Νοεμβρίου 1973 φοιτητές ξεκινούν κατάληψη του κτιρίου του Πολυτεχνείου στο κέντρο της Αθήνας ζητώντας την πτώση της χούντας. Τις επόμενες ώρες και μέρες η κίνηση θα βρεί μεγάλη υποστήριξη από τους Αθηναίους και θα γνωρίσει δημοσιογραφική κάλυψη σε διεθνές επίπεδο.
Η αστυνομία προσπάθησε να διαλύσει τη συγκέντρωση μπροστά από το Πολυτεχνείο με βίαια μέσα στις 16 Νοεμβρίου, εκτοξεύοντας δακρυγόνα και επιτιθέμενη με κλομπ αλλά απέτυχε να περάσει εντός του κτηρίου. Η αδυναμία αυτή της αστυνομίας να καταστείλει την κατάληψη έκανε το καθεστώς να διατάξει την επέμβαση του στρατού.
Στις 03:00 τα ξημερώματα ένα από τα τρία άρματα που είχαν στο μεταξύ μετακινηθεί και ήλεγχαν τις προσβάσεις του χώρου έξω από το Πολυτεχνείο, ρίχνει την κεντρική πύλη. Ακολουθεί είσοδος αστυνομικών και στρατιωτών στο κτίριο, ξυλοδαρμοί, κακοποιήσεις και συλλήψεις, ενώ θα καταγραφούν 24 τουλάχιστον νεκροί από πυροβολισμούς στη γύρω περιοχή.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτέλεσε, πέρα από σημαντικό ιστορικό γεγονός αντίστασης σε ένα αυταρχικό καθεστώς, σκηνικό και ενός πολιτικού μύθου που μας συνοδεύει ακόμα στην μεταπολιτευτική περίοδο. Αν και οι μνήμες έχουν σε μεγάλο βαθμό ξεθωριάσει, αποτέλεσμα του χρόνου αλλά κυρίως του γεγονότος ότι η ελληνική κοινωνία απέτυχε να διερευνήσει σε βάθος και να αναλύσει τα όσα διαδραματίστηκαν εκείνες τις μέρες στην Αθήνα, η επέτειος αποτελεί ορόσημο στην σύγχρονη ελληνική ιστορία.
