Κατά το Συριακό εμφύλιο η επιχείρηση “Χαραυγή της Νίκης” συνεχίζεται, με τον κυβερνητικό στρατό του Προέδρου Άσαντ, να καταφέρνει να ελέγξει τις προσβάσεις του Χαλεπίου, υποστηριζόμενος από αεροσκάφη της Ρωσικής Αεροπορίας και ιρανικές δυνάμεις (μονάδες των Φρουρών της Επανάστασης), όπως και τη φιλοϊρανική οργάνωση Χεζμπολάχ.
Η επιχείρηση αποτέλεσε το ζενίθ της ρωσικής ανάμιξης στον εμφύλιο που μαινόταν από το 2011. Μέχρι το 2014, η κατάσταση που εκκίνησε από αντικυβερνητικές διαδηλώσεις είχε καταλήξει σε ένα χάος διάλυσης, με δράση μωσαϊκού αντικυβερνητικών δυνάμεων: από ντόπιους αντάρτες μέχρι τρομοκρατικές οργανώσεις και το Ισλαμικό Κράτος, με μεγάλο μέρος της χώρας εκτός ελέγχου του ισοβίου προέδρου, Μπασάρ αλ Άσαντ.
Τον Ιούλιο του 2015, ο Άσαντ αναγνωρίζοντας την κρισιμότητα της κατάστασης ζήτησε από τον Ρώσο Πρόεδρο, Βλάντιμιρ Πούτιν, άμεση στρατιωτική βοήθεια για να αναστραφεί η δυσμενής πορεία των μαχών. Ο Πούτιν απάντησε με την αποστολή αεροσκαφών και ελικοπτέρων, μαζί με στοιχεία ειδικών δυνάμεων και μονάδες συλλογής πληροφοριών. Οι ρωσικές αυτές δυνάμεις αποτέλεσαν τις πρώτες από τις πολλές που στάλθηκαν στη Συρία. Ακόμη, από τον Αύγουστο του 2015, μονάδες του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας αναπτύχθηκαν στην ανατολική Μεσόγειο, επιβλέποντας τη διαρκή ροή εφοδίων με εμπορικά πλοία προς τη Συρία, ενώ στρατιωτικές βάσεις αναπτύσσονταν στη Λαττάκεια και αλλού.
Μέχρι το 2016, κάπου 4.500 Ρώσοι στρατιωτικοί και σύμβουλοι, και μέλη ιδιωτικών δυνάμεων ασφαλείας, είχαν αναπτυχθεί και αναμιχθεί στις συγκρούσεις, ενώ ισχυρή μοίρα του Στόλου της Βαλτικής, που περιλάμβανε και την ομάδα συνοδείας του μοναδικού αεροπλανοφόρου της Ρωσίας, του “Ναύαρχος Κουζνέτσοφ” (καταδρομικό “Μέγας Πέτρος”, δύο αντιτορπιλικά κλάσης Udalov, υποβρύχια κλάσης Kilo), ήταν κοντά στην περιοχή.
Τον Ιούνιο του 2016, ξεκίνησε η πρώτη φάση της επιχείρησης κατά του Χαλεπίου με ισχυρές κρούσεις της Ρωσικής Αεροπορίας που υποστήριζαν τμήματα του Συριακού Στρατού και των Ιρανών Φρουρών της Επανάστασης, που είχαν αναπτυχθεί κι αυτοί σε βοήθεια του Άσαντ. Η επίθεση πέτυχε να αποκόψει τις οδούς πρόσβασης προς το Χαλέπι φέρνοντας σε πολύ δύσκολη θέση τις αντικυβερνητικές δυνάμεις, που εξαπέλυσαν τον επόμενο μήνα αντεπίθεση με μερική επιτυχία.
Νέα επίθεση ξεκίνησε στις 15 Νοεμβρίου, με εκτενείς βομβαρδισμούς των αντικυβερνητικών δυνάμεων και πολιτοφυλακών από αεροσκάφη Su-33 που εφορμούσαν από το αεροπλανοφόρο “Ναύαρχος Κουζνέτσοφ” καθώς και με πυραύλους Kalibr από ρωσικές φρεγάτες. Στις επόμενες μέρες, συριακές και ξένες δυνάμεις θα προσβάλουν μεθοδικά θέσεις των αντιπάλων τους κατορθώνοντας να ελέγξουν τις ανατολικές, βορειοανατολικές και νότιες προσβάσεις γύρω από την πόλη του Χαλεπίου.
Στις 7 Δεκεμβρίου θα ξεκινήσει η τελική φάση με ισχυρή υποστήριξη πυροβολικού και αεροπορίας. Η πόλη θα καταληφθεί ως τις 13 Δεκεμβρίου, με αλληλοκατηγορίες για εκτελέσεις αμάχων. Οι επιτιθέμενοι κυβερνητικοί θα υποστούν απώλειες 209 νεκρών και παρόμοιο αριθμό τραυματιών, ενώ οι αντιπολιτευόμενοι θα έχουν περί τους 450 νεκρούς, 350 τραυματίες και 2.200 αιχμαλώτους, ενώ 1.000 περίπου άμαχοι θα σκοτωθούν.
