Ο ηγεμόνας των Βουλγάρων Συμεών, συντρίβει τον στρατό του Βυζαντινού δομέστιχου των Σχολών Λέοντα Φωκά, έξω από το φρούριο της Αγχιάλου (σημ. Πομόριε, Βουλγαρία).
Η μάχη έρχεται σε μια στιγμή που o βυζαντινός στρατός δεν έχει καλή εικόνα. Το ανατολικό ρωμαϊκό κράτος, περιτριγυρισμένο από εχθρούς, παρουσίαζε στρατιωτική χαλάρωση και παρακμή. Στα χέρια των Αράβων και των Βουλγάρων τα βυζαντινά όπλα υπέστησαν πολλές ταπεινώσεις, αδυνατώντας να αναλάβουν, λόγω της κακής διοίκησης και έλλειψης επαρκών εφοδίων.
Το 917 ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Ζ΄Πορφυρογέννητος ήταν μόλις 12 ετών και την πραγματική εξουσία ασκούσε η μητέρα του, Ζωή Καρβωνοψίνα. Στο έτος αυτό, ο στρατηγός Λέων Φωκάς οργάνωσε μια μεγάλη εκστρατεία κατά των Βουλγάρων, που έχοντας αποκτήσει δύναμη επέδραμαν σε όλη τη Βαλκανική. Αφού έκλεισε προσωρινή ανακωχή με τους Πέρσες στην ανατολή, προέλασε από την Κωνσταντινούπολη προς τις παράλιες πόλεις του Ευξείνου Πόντου που είχαν περάσει στα χέρια των Βουλγάρων. Προς υποστήριξή του έπλεε ισχυρή μοίρα του βυζαντινού στόλου, που αποβίβαζε δυνάμεις αγρίων Πετσενέγων (ή Πατζινάκων) στα νώτα των Βουλγάρων.
Οι Βούλγαροι υπό τον Συμεών αντέδρασαν αστραπιαία. Έστειλαν μια δύναμη να απασχολεί τους Πετσενέγους, ενώ ο κύριος όγκος τους βάδισε κατά των Βυζαντινών στις όχθες του ποταμού Αχελώου, κοντά στην θρακική Αγχίαλο. Αρχικά οι Βυζαντινοί πίεζαν ασφυκτικά τους Βουλγάρους. Όταν, όμως, ο Φωκάς αφίππευσε (σύμφωνα με ορισμένους για να ξεγελάσει τη δίψα του) το άλογο αφήνιασε κι άρχισε να τρέχει μόνο του χωρίς αναβάτη. Το θέαμα πανικόβαλε πολλούς που πίστεψαν ότι ο στρατηγός τους σκοτώθηκε. Ο πανικός μεταδόθηκε σαν φωτιά.
Η στιγμή αυτή δεν διέφυγε από τον Συμεών, που διέταξε όλο τον στρατό του να αντεπιτεθεί. Ο βυζαντινός κλονισμός μετατράπηκε σε σφαγή. Χιλιάδες έπεσαν καταδιωκόμενοι από τους Βουλγάρους κι άλλοι πνίγηκαν προσπαθώνας να διαφύγουν. Ο ίδιος ο Λέων Φωκάς ίσα που γλύτωσε την ζωή του. Ο ιστορικός Λέων ο Διάκονος αναφέρει ότι 75 χρόνια μετά τη μάχη, η πεδιάδα άσπριζε ακόμα από τα κόκκαλα των Βυζαντινών στρατιωτών.
Η νίκη των Βουλγάρων έφερε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση την αυτοκρατορία, κάνοντας τον Συμεών κύριο της Βαλκανικής και αναγκάζοντας τους Βυζαντινούς να του αναγνωρίσουν τον τίτλο του τσάρου. Τα νέα της ήττας θα επιφέρουν και κατακλυσμική αλλαγή: στον θρόνο θα ανέλθουν αργότερα στρατηγοί-αυτοκράτορες όπως ο Νικηφόρος Φωκάς, ο Ιωάννης Τσιμισκής και ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος, αναλαμβάνοντας την αναδιοργάνωση του στρατού και ναυτικού και την διεξαγωγή εκστρατειών κατά των εχθρών σε Ανατολή και Δύση, επιφέροντας τελικά την κατάρρευση του βουλγαρικού βασιλείου.
