Ο στρατός του αυτοκράτορα Αλεξίου του Κομνηνού ηττάται έξω από την πόλη του Δυρραχίου, από τους Νορμανδούς του Ροβέρτου Γυισκάρδου.
Προερχόμενοι από το Βορρά, οι Νορμανδοί αποτελούσαν ένα αμάλγαμα των πρώτων επιδρομέων Βίκινγκς μαζί με τους Φράγκους των βορείων παραλίων της Γαλλίας, συνδυάζοντας το πολεμικό πνεύμα και την επιθετικότητα των πρώτων, με την πολεμική τεχνολογία και τακτική των δευτέρων.
Στις αρχές του 11ου αιώνα, ομάδες τους έφτασαν στη Νότιο Ιταλία ως προσκυνητές και βλέποντας την κατάσταση μεταξύ ανατολικών ρωμαϊκών επαρχιών και Λομβαρδών αρχόντων εργάσθηκαν ως μισθοφόροι. Γρήγορα εξελίχθηκαν σε κράτος εν κράτει, και με ενισχύσεις συμπατριωτών τους εγκαταστάθηκαν στα εδάφη της Σικελίας και της Νότιας και Κεντρικής Ιταλίας.
Δεν έμειναν όμως εκεί. Έχοντας καταλάβει το Μπάρι δέκα χρόνια πριν, ο Ροβέρτος Γυισκάρδος δεν άργησε να εκκαθαρίσει κάθε βυζαντινή αντίσταση στην Ιταλία και το 1081 πέρασε την Αδριατική και πολιόρκησε το Δυρράχιο με 30.000 άνδρες. Ο στόλος του τσακίστηκε και αποδυναμώθηκε από τους Βενετούς, που έβλεπαν ξαφνικά τον Γυισκάρδο να κλείνει τα στενά του Οτράντο. Ταυτόχρονα, επιδημία που έπληξε το στρατόπεδό του, θέρισε τους Νορμανδούς με 10.000 από αυτούς να πεθαίνουν ή να τίθενται εκτός μάχης. Παρόλα αυτά, η πόλη κινδύνευε να πέσει χάρη κυρίως στις πολιορκητικές μηχανές.
Ο αυτοκράτορας Αλέξιος Κομνηνός μαθαίνοντας τα νέα εξεστράτευσε με όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις από τη Θεσσαλονίκη και στις 18 Οκτωβρίου οι δύο στρατοί συγκρούστηκαν κάτω από τα τείχη του Δυρραχίου. Αν και η πρώτη κίνηση ήταν υπέρ των Βυζαντινών, με την δεξιά τους πτέρυγα να διαλύει το αριστερό των Νορμανδών, η αποσκίρτηση των συμμάχων Σέρβων και Σελτζούκων αποδυνάμωσε τη βυζαντινή πλευρά στην πιο κρίσιμη ώρα. Το φημισμένο νορμανδικό ιππικό επέπεσε στο αδύναμο κέντρο του Αλεξίου και το κομμάτιασε.
Η ήττα ήταν βαρύτατη. Με τον βυζαντινό στρατό κατεστραμένο, οι Νορμανδοί κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος της Βόρειας Ελλάδας ενώ η πόλη του Δυρραχίου έπεσε λίγους μήνες μετά με προδοσία. Ο Γυισκάρδος επέστρεψε στην Ιταλία για να συντρίψει μια εξέγερση, αλλά ξαναήλθε στην Ελλάδα το 1085 καταλαμβάνοντας την Κέρκυρα και την Κεφαλλονιά. Τελικά ασθένησε και πέθανε το ίδιο έτος, στον Αθέρα, βόρεια του Ληξουρίου.
