Πάνω από 200 “Καθαροί” καίγονται ζωντανοί από τον γαλλικό στρατό μετά την άλωση του κάστρου του Μονσεγκύρ (château de Montségur) στη νότια Γαλλία. Το Μονσεγκύρ ήταν έδρα και καταφύγιο της συγκεκριμένης θρησκευτικής αίρεσης που αναπτύχθηκε στην επαρχία του Languedoc, στα απόκρημνα και διαμφισβητούμενα βουνά των Πυρηναίων κοντά στην Ισπανία. Ο στρατός του Γάλλου βασιλιά, στις αρχές του 13ου αιώνα έλαβε τις ευλογίες του Πάπα για να σβήσει αυτήν την “αιρετική κηλίδα” στο χάρτη της καθολικής Χριστιανοσύνης, επεκτείνοντας ταυτόχρονα τα όρια του βασιλείου της Γαλλίας.
Οι Καθαροί ήταν σέκτα του Χριστιανισμού με στοιχεία Γνωστικισμού. Φαίνεται ως συνέχεια των Βογομήλων της Βουλγαρίας και των Παυλικιανών της Αρμενίας ενώ συνδύαζαν και στοιχεία του Μανιχαϊσμού. Η Καθολική Εκκλησία τους αποκήρυξε ως αίρεση και έκαιγε δημόσια τους υποστηρικτές της.
Το 1208, το κίνημα πέρασε σε νέα δυναμική πορεία αναγκάζοντας τον Πάπα να κηρύξει σταυροφορία εναντίον τους. Μετά από αρκετές μάχες, αλώσεις πόλεων, αφορισμούς ευγενών που προστάτευαν τους Καθαρούς και σφαγών, η παρέμβαση του Γάλλου βασιλιά Φιλίππου-Αυγούστου του 2ου έθεσε τέρμα στην υπερβολική διείσδυση της Παπικής έδρας στα εσωτερικά του βασιλείου και η Ιερά Εξέταση ανέλαβε την θρησκευτική κάθαρση ενώ ο βασιλικός στρατός την «φυσική». Το κίνημα των Καθαρών τσακίστηκε και όσοι δεν υπέκυψαν κάηκαν στην πυρά ή κρεμάστηκαν.
Μια ομάδα μερικών εκατοντάδων πιστών κλείστηκε στο κάστρο του Μονσεγκύρ και πολιορκήθηκε από το Μάιο του 1243. Ένδεκα μήνες μετά, με τα εφόδια και τις ελπίδες εξαντλημένες, δόθηκε στους πολιορκημένους η λύση της μετάνοιας ή του θανάτου. Περί τους διακόσιους παρέμειναν πιστοί μέχρι τέλους και λέγεται ότι βγήκαν από το κάστρο εν πομπή και έπεσαν μόνοι τους στην πυρά που είχε στηθεί. Φήμες οτι μερικοί από τους ηγέτες διέφυγαν από μυστικό πέρασμα και διέσωσαν πολύτιμα «κειμήλια» ελέγχονται ως ανακριβείς.
Το κίνημα των Καθαρών είχε δεχθεί καίριο πλήγμα αλλά δεν έσβησε τελείως. Οι οπαδοί του καταδιώχτηκαν από τους ιεροεξεταστές που συνέχισαν το έργο τους για δεκαετίες. Τμήματά του κινήματος χάθηκαν στη γαλλική ύπαιθρο και στη χώρα των Βάσκων πέρα από τα Πυρηναία. Ο τόπος που κάηκαν οι 200 ονομάζεται «Πεδίο των Πυρπολημένων» (“Prat dels Cremats”) και μια στήλη στέκεται για να θυμίζει το γεγονός.
