Οι στρατοί του Φερδινάδου της Μαγιόρκας και του δούκα της Βουργουνδίας Λουδοβίκου συγκρούονται στην πεδιάδα της Ήλιδος, με έπαθλο το πριγκηπάτο της Αχαΐας.
Βρισκόμαστε στα χρόνια των Σταυροφοριών. Οι Φράγκοι καθολικοί έχουν καταλύσει την Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία από το 1204 και έχουν μοιράσει τα εδάφη της στην Ελλάδα και στην Μικρά Ασία μεταξύ των αριστοκρατών τους, ονοματίζοντάς τα σε δουκάτα, κομητείες και πριγκηπάτα. Μετά από έναν αιώνα κατοχής, έχουν ήδη αρχίσει οι μεταξύ τους τριβές.
Ως τρίτος γιος του Ιακώβου του 2ου της Μαγιόρκας, ο Φερδινάνδος, δεν είχε μεγάλες πιθανότητες για εξέλιξη εντός του οικογενειακού οίκου, γεγονός που τον έστρεψε σε περιπέτειες και μάχες για να αποκτήσει πλούτη και εδάφη. Προσπάθησε να αναλάβει τη διοίκηση της Μεγάλης Εταιρείας των Καταλανών αλλά απέτυχε. Πολέμησε στην Ιταλία και στην Ιβηρική, διακρίθηκε, αιχμαλωτίστηκε και απελευθερώθηκε.
Το 1314 η Μαργαρίτα Βιλλεαρδουίνου τον πάντρεψε με την κόρη της, Ισαβέλα και τον έστειλε στο Μωριά για να εκδιώξει τους ανταπαιτητές από το πριγκηπάτο της Αχαΐας. Ο Φερδινάνδος κατέφτασε πρώτος στην περιοχή καταλαμβάνοντας την πρωτεύουσα του πριγκηπάτου, την Ανδραβίδα και συγκρούστηκε με υποστηρικτές της συζύγου του Λουδοβίκου, Ματθίλδης με σχετική επιτυχία. Συμμάχησε μάλιστα με τον Βυζαντινό επίτροπο του δεσποτάτου του Μυστρά, Μιχαήλ Καντακουζηνό.
Η άφιξη του Λουδοβίκου στον Μωριά συνοδεύτηκε με αντίστοιχες συμμαχίες με την Μεγάλη Καταλανική Εταιρία στην Αθήνα αλλά πριν οι ενισχύσεις των Καταλανών φτάσουν, ο Λουδοβίκος κινήθηκε κατά του αντιπάλου του και συναντήθηκαν στον Κάμπο της Μανωλάδας. Ο πάντα ορμητικός Φερδινάνδος επιτέθηκε πρώτος, αλλά έπεσε από το άλογό του και πριν προλάβει να τον προστατεύσει κανείς, σφαγιάστηκε. Η απώλεια του αρχηγού τους καταρράκωσε το ηθικό του στρατεύματός του που διαλύθηκε.
Ο Λουδοβίκος εκτέλεσε τους ευγενείς που πήγαν με το μέρος του Φερδινάνδου και παρουσίασε το κεφάλι του αντιπάλου του στους υπερασπιστές του κάστρου της Γλαρέντζας, που αντιστέκονταν ακόμα. Η Γλαρέντζα παραδόθηκε αφήνοντας τον Λουδοβίκο της Βουργουνδίας κύριο της Πελοποννήσου. Δεν μπόρεσε όμως να χαρεί τη νίκη του. Μέσα στον ίδιο μήνα πέθανε, άλλοι λένε εξαιτίας του κλίματος κι άλλοι δολοφονημένος από ανταγωνιστές του.
