Ο ρωσικός στρατός του στρατηγού Αλεξάντρ Σουβόρωφ επιτίθεται κατά των τειχών της παράλιας πόλης της Ισμαϊλίας στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια του 7ου από μια σειρά 12 μεγάλων Ρωσο-Τουρκικών πολέμων, που διαρκούσαν από τις μέρες του Ιβάν του Τρομερού μέχρι τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το 1787, η τσαρίνα Αικατερίνη η Μεγάλη οδήγησε για μια ακόμα φορά τα πράγματα σε σύγκρουση με τον μεγάλο της ανταγωνιστή, την Οθωμανική αυτοκρατορία. Θέλοντας να αποφύγει να χαρακτηριστεί επιθετική η ίδια, προκάλεσε τους Οθωμανούς, με τους οποίους είχε συγκρουστεί ήδη μεταξύ 1768 και 1774 και τους είχε ταπεινώσει, να της επιτεθούν.
Αρχικά, με την βοήθεια του εραστή και εξ απορρήτων της, πρίγκηπα Γκριγκόρυ Ποτιέμκιν, η Αικατερίνη έκανε μια πολυτελέστατη και επιδεικτική περιοδεία στην επαρχία της “Νέας Ρωσίας” (Novorossiya), μια μεγάλη περιοχή νότια της ιστορικής Ουκρανίας, που δημιούργησε ενώνοντας παλιά Ταταρικά βοσκοτόπια, Κοζάκους από τη Ζαπορίζιε και την Ταυρίδα, περιοχές που έλεγχαν οι Κιρκάσιοι του Καυκάσου και το χανανάτο της Κριμαίας ακόμα και περιφέρειες της ρουμανικής Βεσσαραβίας και της παράλιας Φρυγικής, και στη συνέχεια μονομερώς ενσωμάτωσε την χερσόνησο της Κριμαίας στην αυτοκρατορία της.
Αφορμή για την κίνηση αυτή ήταν η απροθυμία των Οθωμανών να εφαρμόσουν τη συμφωνία του Κιουτσούκ Καϊναρτζή, που είχε τερματίσει τον προηγούμενο πόλεμο. Η απόσπαση της Κριμαίας, που παραδοσιακά κατείχαν οι Οθωμανοί ηγεμόνες, ερέθισε τους Τούρκους στο σημείο που επιζητούσαν ακριβώς ο Ποτιέμκιν και η τσαρίνα Αικατερίνη: η Οθωμανική Πύλη απαίτησε να αποχωρήσουν οι Ρώσοι από την Κριμαία και τις κτήσεις τους στην Μαύρη Θάλασσα και η Ρωσία βρήκε την αφορμή που ζητούσε. Στις 19 Αυγούστου 1878, η Ρωσία κήρυξε τον πόλεμο στην Οθωμανική αυτοκρατορία.
Ο πόλεμος δεν ξεκίνησε καλά για τους Οθωμανούς. Αδύναμοι οικονομικά και εντελώς ανέτοιμοι στρατιωτικά, προσπάθησαν να αμυνθούν στα φρούριά τους μέχρι να επιστρατευτούν και να κινήσουν αρκετές εφεδρείες αλλά οι Ρώσοι δεν τους περίμεναν. Ο πόλεμος έλαβε χώρα στις περιοχές της Ουκρανίας και της Μολδαβίας κατά των Ρώσων και στη Σερβία και στην Τρανσυλβανία κατά των Αυστριακών τους συμμάχων. Αν και πέτυχαν κάποιες νίκες κατά των Αυστριακών, ηττήθηκαν διαδοχικά στα περισσότερα πεδία σύγκρουσης με τους Ρώσους του πρίγκηπα Ποτιέμκιν και του στρατηγού Αλεξάντρ Σουβόρωφ.
Ο Σουβόρωφ είχε ήδη επιτύχει εντυπωσιακές νίκες κατά των Οθωμανών στο Κινμπούρν, το Οσάκωφ και στη Φωξάνη, όταν την Άνοιξη έφτασε με 31.000 άνδρες στα τείχη της οχυρωμένης πόλης της Ισμαϊλίας, που υπερασπίζονταν 40.000 Τούρκοι. Με μεθοδικότητα περιτείχισε την πόλη ενώ ο Ισπανός ναύαρχος Χοσέ ντε Ρίμπας την απέκλεισε με τον στόλο της Μαύρης Θάλασσας από θαλάσσης. Η πολιορκία της πόλης ξεκίνησε ήδη από τον Μάρτιο αλλά καθώς η πόλη εμφάνιζε ισχυρά οχυρωμένη, οι Οθωμανοί ξεπερνούσαν ήδη τους Ρώσους πολιορκητές κατά 4:3, ο Ρώσος στρατηγός έκανε μεγάλες προετοιμασίες για να εξασφαλίσει τις καλύτερες συνθήκες για τους στρατιώτες του.
Στις 22 Δεκεμβρίου (11 Δεκεμβρίου με το Ιουλιανό ημερολόγιο που ακολουθούσαν στη Ρωσία), ύστερα από ολοήμερο και ολονύχτιο βομβαρδισμό, οι Ρώσοι επιτέθηκαν στις 05:30 το πρωΐ και μέχρι τις 8 διέρρηξαν τις άμυνες και ξεχύθηκαν στην πόλη. Η τουρκική φρουρά εξοντώθηκε (τουλάχιστον 26 χιλιάδες νεκροί) με τους Ρώσους να χάνουν 1.815 νεκρούς και 2.500 περίπου τραυματίες. Ο θρίαμβος των Ρώσων επιστεγάστηκε με τον ύμνο Grom Pobedy (ο κεραυνός της νίκης) που λειτούργησε για πάνω από 100 χρόνια ως ανεπίσημος εθνικός ύμνος της Ρωσίας ενώ η μέρα γιορτάζεται στη Ρωσία ως «Ημέρα Στρατιωτικής Τιμής».
