Η γαλλική Μεγάλη Στρατιά του Ναπολέοντα, υφίσταται σημαντική ήττα που σφραγίζει το τέλος της ατυχούς εκστρατείας της στη Ρωσία. Έναν ακριβώς μήνα μετά την υποχώρηση της από τη Μόσχα, με προορισμό τις αρχικές θέσεις εξόρμησής της και τον ρωσικό στρατό να βαριανασαίνει στα νώτα της, οι δύο αντίπαλοι, Ναπολέων και Κουτούζωφ, αναλώνονται σε συμπλοκές επί τετραήμερο.
Οι Γάλλοι (περίπου 80.000, με τους μισούς να είναι αξιόμαχοι και οι υπόλοιποι κατάλοιπα διαλυμένων μονάδων), κάνουν μια προσπάθεια να αναδιοργανωθούν, ώστε να μην καταλήξει η υποχώρηση σε άτακτη φυγή και καταστροφή. Ο Κουτούζωφ επιτίθεται για να αποτρέψει αυτό το ενδεχόμενο, αλλά σεβόμενος την ισχύ της Παλιάς Φρουράς, τις ικανότητες του αντιπάλου του, αποφεύγει να εξαπολύσει γενική επίθεση.
Η αρχική πρόθεση του Ναπολέοντα ήταν να υποχωρήσει η Μεγάλη Στρατιά προς τον μεγάλο οδικό κόμβο του Σμολένσκ μέσω της Καλούγκα, αλλά το Σώμα του στρατηγού Ντοκτούρωφ του έφραξε το δρόμο στο Μαλογιαροσλάβετς. Η σκληρή μάχη που έγινε στη μικρή πόλη έπεισε τον Ναπολέοντα πως η υποχώρηση έπρεπε να λάβει άλλο δρομολόγιο, πιο μακρυά από τη στρατιά του Κουτούζωφ, που για πρώτη φορά υπερτερούσε σε αριθμούς έχοντας λάβει νέες ενισχύσεις.
Ο Ναπολέων ήθελε να αποφύγει το ενδεχόμενο να υποχωρήσει μέσα από τον δρόμο που είχε έρθει στη Μόσχα, που περνούσε από το “στοιχειωμένο” πεδίο του Μποροντινό και εδάφη που είχαν ήδη ξεγυμνώσει από κάθε είδους τροφή και προμήθειες αλλά δεν είχε άλλη επιλογή. Η Μεγάλη Στρατιά δεν μπορούσε να κινηθεί αρκετά γρήγορα και να ελιχθεί, θύμα πλέον του όγκου της.
Έτσι, οι Ρώσοι μεταξύ 15 και 18 Νοεμβρίου 1812 θα επιτεθούν τμηματικά σε διαφορετικά σημεία της γαλλικής παράταξης, που υποχωρούσε υπό τις χειρότερες των συνθηκών “τεντωμένη” σαν ένα τεράστιο φίδι κατά μήκος ενός στενού δρόμου. Ο Κουτούζωφ στη σύγκρουση αυτή που έμεινε στην ιστορία ως “η μάχη του Κράσνοϊ” από την κοντινή πόλη, αποκρούστηκε σε όλες τις περιπτώσεις αλλά με τίμημα 5.000 Ρώσους νεκρούς και τραυματίες κατόρθωσε να “ματώσει” κι άλλο τη ναπολεόντεια στρατιά εισβολής. Καταφέροντας της 6.000-13.000 νεκρούς και τραυματίες και συλλαμβάνοντας 26.000 αιχμαλώτους, κυρίως βραδυπορούντες και αποκομμένους από τον κύριο όγκο των Γάλλων.
Σημαντικό στοιχείο της μάχης στο Κράσνοϊ ήταν όταν ο Ναπολέων αποφάσισε να εγκαταλείψει την πόλη προτού η οπισθοφυλακή του ΙΙΙ Σώματος Στρατού του στρατάρχη Νέϋ προλάβει να φτάσει. Επρόκειτο για μια απόφαση δύσκολη, που καταδίκασε το ΙΙΙ Σώμα, που “έσερνε” 8.000 αξιόμαχους και 7.000 ασθενείς, τραυματίες και αποκομμένους στρατιώτες, σε καταστροφή. Αντί αυτών, ο Ναπολέων διέσωσε δύο Σώματα Στρατού, τα πετσοκομμένα Ι και ΙV καθώς και τη Φρουρά του, γύρω από τα οποία θα ξαναέχτιζε μέσα στο επόμενο έτος τη Νέα Στρατιά.
Ο Νέϋ αφέθηκε στην τύχη του αλλά έδωσε λυσσώδη μάχη στις 18 του μήνα, με μεγάλες απώλειες. Πολεμώντας μαζί με τους στρατιώτες του σαν κοινός δεκανέας και εμπνέοντας με το παράδειγμά του, κατόρθωσε να αποφύγει την πλήρη εξόντωση και να οδηγήσει τους ελάχιστους που του είχαν απομείνει στη διάβαση του Δνείπερου, αφήνοντας πίσω του εφόδια και άμαξες. Τελικά θα προλάβει τον υπόλοιπο γαλλικό στρατό με μόλις 800 άνδρες μαζί του. Σύμφωνα με το θρύλο ήταν ο τελευταίος που εγκατέλειψε τη Ρωσία από το τμήμα της οπισθοφυλακής. Για τη δράση του ο Νεϋ κέρδισε από τον Βοναπάρτη το προσωνύμιο «ο γενναιότερος των γενναίων».
