Προσπάθεια ανακατάληψης των Ψαρών από το στόλο του Μιαούλη μετά την τουρκική απόβαση και καταστροφή τους, αποτυγχάνει λόγω οργανωτικών λαθών. Η κίνηση του Μιαούλη έγινε όταν μετά την άλωση των Ψαρών, ο Χοσρέφ πασάς, αντί να κατευθυνθεί προς τη Σάμο, όπως ήταν σχεδιασμένο, επέστρεψε στη Μυτιλήνη για να γιορτάσει το μπαϊράμι.
Βλέποντας την ευκαιρία, ο Λάζαρος Κουντουριώτης πίεσε για μια εκστρατεία στο νησί και στις 3/15 Ιουλίου 1824 οι μοίρες των Μιαούλη και Σαχτούρη συναντήθηκαν στο Λιμνιονάρι Ψαρών. Με τους Οθωμανούς να φρουρούν τα Ψαρά με μόλις 600 Τουρκαλβανούς, το αποβατικό σώμα των 1.500 Ελλήνων επικράτησε εύκολα. Κάπου 150 Τουρκαλβανοί ταμπουρώθηκαν σε ερειπωμένα σπίτια και οι υπόλοιποι κατέφυγαν στα τουρκικά πλοία, που μαθαίνοντας τα νέα σήκωσαν άγκυρα και απέπλευσαν.
Ο Μιαούλης τα καταδίωξε, τα πρόλαβε ανοιχτά της Χίου και τα καταναυμάχησε. Η ευφορία επέστρεψε στο ελληνικό στρατόπεδο και η πειθαρχία χαλάρωσε. Εντολές του Μιαούλη για επαγρύπνηση, κατάληψη των κανονιών και εκκαθάριση των Τουρκαλβανών στα Ψαρά αγνοήθηκαν. Όταν ο τουρκικός στόλος επέστρεψε για να ενισχύσει τη φρουρά μόλις 14 από τα 51 ελληνικά πλοία ανοίχθηκαν για να τον αντιμετωπίσουν. Οι Τούρκοι αποβίβασαν ενισχύσεις και ο ελληνικός στόλος αποχώρησε προς διάφορες κατευθύνσεις. Θα επέστρεφε στο νησί το 1912, σχεδόν 100 χρόνια αργότερα.
