Η ελληνική επανάσταση διανύει το ένατο έτος της, έχοντας εξαντλήσει σχεδόν πλήρως ανθρώπινους και υλικούς πόρους, με συνεχή πάλη κατά Τούρκων, Αλβανών και Αιγυπτίων, αλλά δυστυχώς και με εμφύλιες διαμάχες.
Το 1829, καθώς ο ρωσικός στρατός προελαύνει στα ανατολικά Βαλκάνια και ένα Γαλλικό εκστρατευτικό σώμα εκκαθαρίζει την Πελοπόννησο, μεγάλο μέρος των οθωμανικών επιχειρήσεων στην νότια Ελλάδα κατά των επαναστατών ατόνησε, με τους Τούρκους να συγκεντρώνουν τις προσπάθειές τους κατά των Ρώσων που είχαν στόχο την Κωνσταντινούπολη.
Με λιγοστές δυνάμεις και ακόμα λιγότερα μέσα σε χρήματα και πολεμοφόδια, οι επικεφαλής της επανάστασης στην Ελλάδα -όσοι απέμειναν μετά από μάχες, ασθένειες, δολοφονίες ή εμφυλίους- προσπαθούν να πετύχουν όσα περισσότερα οφέλη μπορούν διαισθανόμενοι πως το τέλος της επανάστασης ήταν κοντά. Το κάστρο της Αθήνας και οι πόλεις των Πατρών και του Μεσολογγίου είναι ακόμα τουρκικές και ο κίνδυνος να μείνουν εκτός του νέου ελληνικού κράτους είναι προφανής.
Τον Μάιο, ο Δημήτριος Υψηλάντης θα προσπαθεί να συγκεντρώσει όσες περισσότερες δυνάμεις τακτικού στρατού και επαναστατικών σωμάτων μπορεί για να αποκλείσει τις προσβάσεις προς την Αθήνα, απομονώνοντάς την και πετυχαίνοντας έτσι την εξάντληση και παράδοση της τουρκικής φρουράς. Θα καταφέρει να βρει τέσσερις χιλιαρχίες και ιππικό αλλά ο Αυγουστίνος Καποδίστριας, αδερφός του κυβερνήτη Ιωάννη, θα καταφέρει να δεσμεύσει τις δυνάμεις αυτές για επιχειρήσεις κατά του Μεσολογγίου και της Ναυπάκτου.
Χωρίς τακτικό (έστω πιο πειθαρχημένο) στρατό, ο Υψηλάντης θα συνεχίσει το σχέδιό του γνωρίζοντας πως θα έπρεπε να βασιστεί στην μαχητικότητα των λιγοστών ανδρών των ανταρτικών δυνάμεων και την αφοσίωση των οπλαρχηγών. Τον Ιούνιο, με σώματα υπό τους Δυοβουνιώτη, Κριεζώτη, Λάζο και Ράγκο κατέλαβε τη θέση Ανηφόρητος κοντά στην ερειπωμένη πόλη της Θήβας που υπεράσπιζαν 2.300 Τούρκοι και Αλβανοί.
Με τις ελληνικές θέσεις στο ύψωμα, ο Μήτρος Λιακόπουλος στάλθηκε με το σώμα του να αποκλείσει τις προσβάσεις προς την Εύβοια και ο Δυοβουνιώτης με το δικό του να κάνει το ίδιο νότια, προς την Αττική. Ο ίδιος ο Υψηλάντης με 700 άνδρες προσέγγισε την πόλη της Θήβας, οχυρώνοντας τους άνδρες του στα ερείπια.
Ο φρούραρχος Ομέρ πασάς της Καρύστου, βλέποντας τους Έλληνες να λαμβάνουν θέσεις τόσο κοντά του, εξαπέλυσε πρώτος επίθεση στη θέση Ανηφόρητος με 1.800 Τούρκους και Αλβανούς απωθώντας το σώμα του Κριεζώτη που κάλυπτε τα πλευρά και διασκορπίζοντας το ελληνικό στρατόπεδο. Ο Υψηλάντης με τους άνδρες του κράτησε τη θέση του και μετά από σκληρό αγώνα, τους απέκρουσε με 47 νεκρούς και αρκετούς τραυματίες. Από τους Έλληνες οι νεκροί είναι 4 και οι τραυματίες 13.
Ο Ομέρ πασάς θα εγκαταλείψει το πεδίο υποχωρώντας προς την Εύβοια ενώ το ίδιο θα κάνουν και οι Έλληνες, που αν και νικητές, υπέφεραν από την έλλειψη εφοδίων και επιμελητείας, το χρόνιο δηλαδή πρόβλημα τους σε όλη τη διάρκεια του αγώνα.
