Ξεκινά η τριήμερη μάχη του Gettysburg που θα σφραγίσει την κατάληξη του Αμερικανικού Εμφυλίου. Μετά από ένα δύσκολο καλοκαίρι, με τους στρατηγούς των Βορείων, Γκραντ και Σέρμαν, να κάνουν μεγάλες διεισδύσεις στα μετόπισθεν των Νοτίων καταστρέφοντας την αγροτική παραγωγή και διαταράσσοντας τις συγκοινωνίες, ο Νότος έβλεπε τα περιθώρια να στενεύουν αφόρητα.
Με εφόδια αρκετά μόνο για λίγους μήνες μαχών, ο στρατηγός Ρόμπερτ Ε. Λη της Στρατιάς της Βόρειας Βιρτζίνια έπαιξε όλον τον πόλεμο «σε μια ζαριά»: συγκεντρώνοντας όλες του τις δυνάμεις σε μια αστραπιαία εκστρατεία σε μεγάλο βάθος σχεδιάζοντας να πλησιάσει την πρωτεύουσα της Πενσυλβάνια ή ακόμα και τη Φιλαδέλφεια, πόλη-σύμβολο και παλιά πρωτεύουσα του αμερικανικού κράτους.
Ο Λη υπολόγιζε ότι η εμφάνιση σχεδόν 120.000 ανδρών του Νότου στο κατώφλι της Ουάσιγκτον θα πανικόβαλε τους πολιτικούς του Βορρά, εξαναγκάζοντάς τους να ζητήσουν διαπραγματεύσεις. Ξεκινώντας έτσι την εκστρατεία του, το ιππικό υπό τον στρατηγό Τζεμπ Στιούαρτ στάλθηκε σε μια ευρεία υπερκέραση, ενώ το πεζικό βάδισε σε πυκνή τάξη μέσα από την Πενσυλβάνια.
Το σχέδιο έδειχνε να πετυχαίνει. Ο Λίνκολν πίεσε, ουσιαστικά εξανάγκασε τον διοικητή της Στρατιάς του Ποτόμακ, αντιστράτηγο Τζ. Χούκερ, να κινηθεί προς συνάντηση του Λη, πράγμα που ο Χούκερ έκανε μάλλον απρόθυμα. Ο Λίνκολν είχε χάσει την υπομονή του με τους στρατηγούς του, αντικαθιστώντας τον γενικό διοικητή από τον σωματάρχη του, Τζώρτζ Μηντ.
Ο Μηντ ήταν τελικά αυτός που θα αντιμετώπιζε τον Λη στο πεδίο της μάχης κάτι που έγινε μόλις τρείς μέρες μετά. Κόντρα στη γνωστή επιθετικότητα των Νοτίων, ένας ταξίαρχος του βορείου ιππικού, ο Τζων Μπιούφορντ, συνάντησε πρώτος τον προελαύνοντα στρατό τους, και αντίθετα στις διαταγές, κατέλαβε μια σειρά από δεσπόζοντα υψώματα και αντέταξε στιβαρή άμυνα, παρά το ότι είχε ελαφρά στρατεύματα και ελάχιστο πυροβολικό.
Καθώς η πίεση γινόταν αφόρητη, ο Μπιούφορντ ενισχύθηκε με δύο Σώματα Στρατού αλλά η έγκαιρη άφιξη δύο μεγάλων Σωμάτων Στρατού του Νότου σάρωσε την επομένη τις θέσεις των Βορείων, απωθώντας τους στις παρυφές της πόλης, όπου οχυρώθηκαν σε μια σειρά δασωμένων λόφων.
Στο μεταξύ, έφτασε και ο κύριος όγκος του στρατού των Βορείων και το Gettysburg μετατράπηκε στην εκ παρατάξεως μάχη, κάτι που οι δύο αντίπαλοι ανέμεναν, απλά σε άλλον τόπο και σε άλλον χρόνο. Επιδιώκοντας με μανία σχεδόν το αποφασιστικό αποτέλεσμα, ο αρχιστράτηγος των Νοτίων, Λη συγκέντρωσε τις τελευταίες του εφεδρείες στην επίθεση.
Έχοντας ήδη επιτεθεί και αποκρουστεί στα δεξιά και στα αριστερά της μακράς παράταξης, ο Λη συγκέντρωσε τη μεραρχία του στρατηγού Πίκετ, τη μοναδική που δεν είχε φθαρεί στις προηγούμενες συγκρούσεις και σφυροκόπησε το κέντρο συγκεντρώνοντας όλο το πυροβολικό της Στρατιάς σε μια κλασσική ναπολεόντεια τακτική. Στη συνέχεια η μεραρχία προέλασε κάτω από το θεριστικά πυρά των Βορείων μέχρι την τελική εξάντληση και καταστροφή της. Μια απελπισμένη και σχεδόν αυτοκτονική επίθεση, που τέσσερα χρόνια πριν μπορεί και να ανέτρεπε το αναπόφευκτο.
Το αποτέλεσμα θα είναι μια αιματηρή ισοπαλία, την πιο επώδυνη του πολέμου (46-50.000 απώλειες συνολικά και για τους δύο), που θα αποτελέσει σημείο καμπής. Καθώς ήταν η τελευταία μεγάλη ευκαιρία του εξαντλημένου Νότου να αποτρέψει την συνθηκολόγηση του.
