Σε μια εκστρατεία απώθησης των Ινδιάνων προς ανατολάς, το 7ο Σύνταγμα ιππικού των ΗΠΑ υπό τις διαταγές του αντισυνταγματάρχη Τζωρτζ Άρμστρονγκ Κάστερ, κυκλώνεται από συντριπτικά υπέρτερες δυνάμεις Ινδιάνων και διαλύεται, ενώ ο ίδιος πέφτει μαχόμενος μαζί με τους άνδρες του.
Είναι μια από τις χειρότερες ήττες στην ιστορία του αμερικανικού στρατού και είχε τεράστιο αντίκτυπο, όχι μόνο λόγω της κατάρρευσης της εικόνας υπεροχής του σύγχρονου στρατού έναντι των ιθαγενών αλλά κύριως λόγω της δημοφιλίας του Κάστερ.
Ο ίδιος, βετεράνος του αμερικανικού εμφυλίου και των ινδιανικών πολέμων, είχε δημιουργήσει τεράστια φήμη ως ικανός και ορμητικός διοικητής ιππικού που δεν δείλιαζε μπροστά σε τίποτα. Η προπαγάνδα της αμερικανικής κυβέρνησης, του Στρατού και του Τύπου φούντωσαν αυτή τη φήμη που τους εξυπηρετούσε. Αν και έπεσε προς στιγμήν σε δυσμένεια λόγω δηλώσεών του για διαφθορά των ανώτατων στρατιωτικών και πολιτικών ηγετών, επανήλθε στο στράτευμα ενόψει του Μεγάλου πολέμου των Σιού.
Οδηγώντας το 7ο Σύνταγμα Ιππικού ως εμπροσθοφυλακή, επιτέθηκε σε έναν καταυλισμό Ινδιάνων πιστεύοντας ότι θα τους αιφνιδίαζε, αλλά αντί αυτού βρέθηκε κυκλωμένος από συγκεντρωμένες δυνάμεις των φυλών Λακότα, Ντακότα, Τσεγιέν και Αράπαχο. Πέντε από τις 12 ίλες του 7ου Συντάγματος εξοντώθηκαν. Μαζί με τον Κάστερ, δύο αδερφούς του, έναν ανεψιό του κι έναν γαμπρό του σκοτώθηκαν 268 και τραυματίστηκαν 55 επί συνόλου 647 ανδρών. Οι απώλειες των Ινδιάνων δεν καταγράφηκαν.
Η ήττα του Κάστερ στο Λιτλ Μπιγκ Χορν κλόνισε την κοινή γνώμη και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων κυρίως εναντίον των υφισταμένων του, που διοικώντας τις άλλες μονάδες του 7ου Συντάγματος, δεν προσέτρεξαν για βοήθειά του. Εκείνο που σόκαρε περισσότερο την κοινή γνώμη ήταν πως η εικόνα του Κάστερ είχε συνδεθεί με την ρομαντική αντίληψη περί κυριαρχίας των λευκών πληθυσμών στις νέες, παρθένες χώρες, οπότε ο θάνατός του στο αποκορύφωμα αυτής της προσπάθειας φαινόταν ακατανόητος.
Σήμερα, η ιστορική έρευνα έχει αποδείξει πως το άστρο του Κάστερ δεν ήταν και τόσο λαμπρό όσο παρουσιαζόταν και ότι ο ίδιος ερχόταν σε αντιπαράθεση με τους ανωτέρους όσο και με τους κατωτέρους του έχοντας δημιουργήσει πολλές αντιπάθειες. Στο Λιτλ Μπιγκ Χορν έγιναν πολλά τακτικά λάθη, με αρκετά από τα πιο σημαντικά να χρεώνονται στις επιλογές του.
Τέλος, ο θρίαμβος της ινδιανικής ενότητας, που κατόρθωσε να κατανικήσει ένα επίλεκτο σώμα του Αμερικανικού ιππικού, αποτέλεσε στιγμή μεγαλείου αλλά και κατάρα. Ο αρνητικός αντίκτυπος της σφαγής των Αμερικανών στρατιωτών, του διαμελισμού των πτωμάτων και της αφαίρεσης σκαλπ και προσωπικών αντικειμένων (συνήθεις πρακτικές και πολεμικά έθιμα των ινδιάνων), αφαίρεσε και την τελευταία επιφύλαξη περί ανθρώπινης μεταχείρισης τους.
Στο εξής, η κοινή γνώμη απαιτούσε να εξοντωθούν, αν τα καραβάνια των αποίκων ήθελαν να φθάσουν στη Δυτική ακτή των ΗΠΑ. Η Αμερικανική κυβέρνηση κινητοποίησε μεγάλες δυνάμεις θέτοντας στους Ινδιάνους το δίλημμα “Sell or Starve” (πουλήστε τη γη σας ή πεθάνετε της πείνας). Οι Σιου έχασαν έτσι όλη τη γη τους και οι πληθυσμοί τους κλείστηκαν σε καταυλισμούς.
