Ομάδα αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού και Ναυτικού, οργανωμένη στον “Στρατιωτικό Σύνδεσμο”, οργανώνει κίνημα συγκεντρώνοντας στρατό στην πλατεία Συντάγματος και απαιτώντας σημαντικές μεταρρυθμίσεις.
O Στρατιωτικός Σύνδεσμος είχε δημιουργηθεί το 1908 ως μια ομάδα αξιωματικών που επιθυμούσε αλλαγές στην ηγεσία του Στρατού, περισσότερη εκπαίδευση των στελεχών, μεγαλύτερο επαγγελματισμό στη χάραξη στρατηγικής στα εθνικά ζητήματα (Μακεδονικό και Κρητικό) και εκσυγχρονισμό στρατού και στόλου.
Μέχρι το 1909, είχε ριζοσπαστικοποιηθεί αρκετά, τα μέλη του βρίσκονταν σε όλο το στράτευμα, υπήρχαν δύο διακριτές ομάδες (οι αξιωματικοί προερχόμενοι εξ υπαξιωματικών και εκείνοι από τη Σχολή Ευελπίδων) και είχε τεθεί και πολιτική ατζέντα.
Αν και η κυβέρνηση Ζωγράφου κινήθηκε προς την γενική κατεύθυνση των απαιτήσεων του Συνδέσμου, η άνοδος στην εξουσία του Δημητρίου Ράλλη, τον Ιούλιο του 1909 υπήρξε καταλυτική. Ο Ράλλης ανακάλεσε τους αξιωματικούς που συμμετείχαν στον μυστικό ένοπλο αγώνα στη Μακεδονία, εμπιστεύτηκε την επίλυση του Κρητικού ζητήματος στις Μεγάλες Δυνάμεις και αποστράτευσε ή απομάκρυνε πολλά μέλη του Συνδέσμου.
Μπροστά στον κίνδυνο σύλληψης και διάλυσης και με τα ζητήματα των αιτημάτων τους να εξελίσσονται δυσάρεστα, ομάδα αξιωματικών υπό τον συνταγματάρχη Νικόλαο Ζορμπά, πρώην διοικητή της Σχολής Ευελπίδων, κινητοποίησε τις πρώτες πρωϊνές ώρες της 15ης Αυγούστου (με το παλιό ημερολόγιο) τη φρουρά Αθηνών από τους στρατώνες της στην περιοχή του Γουδί (ή Γουδή). Και κάνοντας μια σαφή επίδειξη δύναμης απαίτησε σειρά μεταρρυθμίσεων και απομάκρυνση του παλατιού (του Διαδόχου Κωνσταντίνου) από παρεμβάσεις σε κυβέρνηση και στρατό. 
Το κίνημα αιφνιδίασε τους πάντες και οι όροι του Συνδέσμου έγιναν δεκτοί. Ο Ράλλης παραιτήθηκε και πρωθυπουργός ανέλαβε ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης. Έτσι, ο Σύνδεσμος επικράτησε χωρίς να επιβληθεί δικτατορία, όπως απαιτούσε το ριζοσπαστικότερο τμήμα του. Οι εξελίξεις που θα πυροδοτούσε το Κίνημα θα φαίνονταν καλύτερα στο τέλος του έτους, όταν μετά από πρόσκληση του θα έφθανε στην Αθήνα ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
