Ο πρώτος στον κόσμο εναέριος ανεφοδιασμός λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια δοκιμαστικής πτήσης μεταξύ δύο αμερικανικών διπλάνων DH-4B.
Η αεροπορική ιδέα το 1923 μετρούσε λιγότερα από 20 χρόνια αλλά στο διάστημα αυτό η τεχνολογία των αεροσκαφών είχε προχωρήσει. Νεώτερα μοντέλα κατασκευάζονταν κάθε χρόνο, γρηγορότερα και με μεγαλύτερες επιδόσεις και αντοχή. Ακόμα περισσότερες ήταν οι εφαρμογές που οι δημιουργικοί άνθρωποι έβρισκαν για να αναθέτουν στις εύθραυστες ιπτάμενες μηχανές.
Στις 5 Οκτωβρίου 1922, οι υπολοχαγοί John A. Macready και Oakley G. Kelly πέτυχαν ρεκόρ παραμονής στον αέρα με το αεροσκάφος τους Fokker T-2, πετώντας συνεχόμενα επί 35 ώρες, 18 λεπτά και 30 δευτερόλεπτα πάνω από το Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια. Για το κατόρθωμά τους έλαβαν το έπαθλο Makay. Εναλλασσόμενοι στα πηδάλια, το πλήρωμα θα μπορούσε να ξεπεράσει αυτήν την επίδοση, αν δεν τους τελείωνε η βενζίνη, κρατώντας το αεροπλάνο στον αέρα μέχρι η φυσική κόπωση ή κάποια μηχανική βλάβη να τους αναγκάσουν να προσγειωθούν.
Έχοντας σαν στόχο την αύξηση της ακτίνας δράσης των αεροσκαφών, η ομάδα αεροπόρων και μηχανικών στο Σαν Ντιέγκο επινόησε μια μέθοδο ανεφοδιασμού με καύσιμα μεταξύ δύο αεροσκαφών εν πτήσει. Η αρχή ήταν πως το ένα αεροσκάφος θα εκτελούσε την πτήση μακράς ακτίνας και διαδοχικά αεροσκάφη θα απογειώνονταν από διάφορες τοποθεσίες στη διαδρομή του, εκτείνοντας έναν σωλήνα με τον οποία θα του μετάγγιζαν καύσιμο.
Στις 27 Ιουνίου 1923, οι υπολοχαγοί Virgil Hine και Frank W. Seifert πετώντας με ένα αεροσκάφος DH-4B συνέδεσαν έναν σωλήνα στο DH-4B των υπολοχαγών Lowell H. Smith και John P. Richter, πραγματοποιώντας τον πρώτο δοκιμαστικό ανεφοδιασμό εν πτήσει. Η επόμενη μέρα ήταν αφιερωμένη στο να “σπάσουν” το ρεκόρ των Macready και Kelly εκτελώντας διαδοχικούς ανεφοδιασμούς στο αεροσκάφος DH-4. Αλλά η ατυχία χτύπησε όταν μια βαλβίδα στον σωλήνα καυσίμου κόλλησε με αποτέλεσμα το αεροπλάνο να καταλήξει σε ένα χωράφι λάσπης, όπου ανατράπηκε και η έλικα έσπασε.
Οι Smith και Richter επανέλαβαν την προσπάθειά τους δυο μήνες μετά, στις 27/28 Αυγούστου εκτελώντας μια πτήση 37 ωρών και 15 λεπτών με την πραγματοποίηση 16 διαδοχικών ανεφοδιασμών εν πτήσει. Στις 25 Οκτωβρίου, οι Smith και Richter εκτέλεσαν μια non stop πτήση από τα σύνορα του Καναδά ως το Μεξικό καλύπτοντας μια απόσταση 1.250 μιλίων με τρεις ανεφοδιασμούς στον αέρα. Ο εναέριος ανεφοδιασμός ήταν πια πραγματικότητα.
