Το Vickers Wellington πραγματοποιεί την παρθενική του πτήση. Δημιούργημα του αρχισχεδιαστή της Vickers-Armstrong, Rex Pierson, το αεροσκάφος αποτέλεσε τον κορμό των βρετανικών δυνάμεων βομβαρδισμού κατά τα πρώτα τρία χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το Wellington που ήταν ένα από τα πρώτα και πιο αξιόπιστα μέσα βομβαρδιστικά μακράς ακτίνας δράσης της RAF κατά τον Β΄ Παγκόσμιο, αναπτύχθηκε στη δεκαετία του ’30 με την καινοτόμο «γεωδετική άτρακτο», ευρεσιτεχνία του αεροναυπηγού Barnes Wallis. Η γεωδετική άτρακτος συνίστατο σε μια διάταξη διασταυρουμένων δοκών, που έμοιαζαν με το πλέξιμο ενός καλαθιού, που κατένειμαν το φορτίο μεταξύ τους και προσέφεραν ελαστικότητα, αντοχή και μικρό βάρος.
Η ανάπτυξη του αεροσκάφους ξεκίνησε το 1932 με την έκδοση από το υπουργείο Αεροπορίας της οδηγίας B.9/32 που απαιτούσε ένα αξιόπιστο δικινητήριο ημερήσιο βομβαρδιστικό, που να μπορούσε να μεταφέρει φορτίο 1.000 λιβρών σε αποστολές ακτίνας 1.160 χιλιομέτρων. Το σχέδιο της Vickers διαγωνίστηκε δίπλα σε σχεδιασμούς όπως το Armstrong Whitworth Whitley και το Handley Page Hampden (που επίσης επελέγησαν για παραγωγή, σε μια φάση που η Βρετανική Αεροπορία εξοπλιζόταν ραγδαία). Ωστόσο, η Vickers ξεπέρασε κατά πολύ τις προδιαγραφές τοποθετώντας τους κινητήρες Goshawk της Rolls-Royce πετυχαίνοντας σχεδόν τριπλάσιες επιδόσεις με ακτίνα 4.500 χιλιομέτρων με φορτίο 4.500 λιβρών.
Το βιομηχανικό πρωτότυπο πέταξε σαν σήμερα, στις 15 Ιουνίου του 1936 και μέσα σε δύο μήνες, με αλλαγές στο ουραίο τμήμα, στο ρύγχος και στην άτρακτο που έγινε περισσότερο γωνιώδης, το σχέδιο έγινε δεκτό από την Βρετανική Βασιλική Αεροπορία και εκκίνησε την παραγωγή για τα πρώτα 180 αεροσκάφη της έκδοσης Mark I. Η 99η Μοίρα Βομβαρδισμού θα ήταν η πρώτη που στις 10 Οκτωβρίου 1938 θα παραλάμβανε τα νέα βομβαρδιστικά. Μέχρι το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου δέκα μοίρες είχαν εξοπλιστεί ακόμη, ενδεικτικό των έντονων ρυθμών παραγωγής.
Το Wellington θα αποτελέσει το κύριο βομβαρδιστικό μεγάλης ακτίνας της RAF μέχρι το 1943 που θα ξεπεραστεί από τα μεγαλύτερα και πιο προηγμένα τετρακινητήρια βομβαρδιστικά, όπως το Avro Lancaster.
Τα αεροσκάφη ήταν τα πρώτα που έλαβαν μέρος σε αποστολές βομβαρδισμού πάνω από γερμανικό έδαφος, από τον πρώτο βομβαρδισμό του Βερολίνου στις 25 Αυγούστου 1940 και έδωσαν το βροντερό “παρών” στην μεγάλη επιχείρηση κατά της Κολωνίας το Μάιο του 1942 συνεισφέροντας 601 αεροσκάφη επί συνόλου 1.047 βομβαρδιστικών (Operation Millennium). Εκατοντάδες συνέχισαν να χρησιμοποιούνται σε άλλους ρόλους όπως μεταγωγικά και εκπαίδευσης αλεξιπτωτιστών μέχρι την μαζική άφιξη των C-47, ενώ υπηρέτησαν μέχρι το τέλος του πολέμου με τη Διοίκηση Παράκτιας Άμυνας για περιπολίες, κατάδειξη και καταστροφή εχθρικών υποβρυχίων.
Θα αποτελούσε παράλειψη αν δεν αναφέραμε και τη σύντομη υπηρεσία των Vickers Wellington με την Ελληνική Βασιλική Αεροπορία, που παρέλαβε μεταπολεμικά, τουλάχιστον 19 αεροσκάφη της έκδοσης Wellington Mk XIIΙ/T.10 για περιπολίες, ναυτικό βομβαρδισμό και εκπαίδευση. Τα αεροσκάφη παραδόθηκαν στην 13η Μοίρα Ελαφρού Βομβαρδισμού και ήταν τα πρώτα αεροσκάφη της Ε.Β.Α. που διέθεταν και ραντάρ ASV εκπαιδεύοντας τους αεροπόρους στη χρήση του. Τα ελληνικά Wellington αποσύρθηκαν το 1947 με την έλευση των C-47 Skytrain (κατά κόσμο “Dakota”).
