Οι Ισπανοί εθνικιστές εξαπολύουν την τελική επίθεση, που θα οδηγήσει στην κατάληψη της πρωτεύουσας Μαδρίτης και την επικράτησή τους στον εμφύλιο πόλεμο. Η επιχείρησή τους διευκολύνθηκε από την αποδόμηση της αντίπαλης δημοκρατικής κυβέρνησης.
Η κατάρρευση άλλα μέτωπα δημιούργησε βαθιά ανησυχία και πικρόχολα αισθήματα μεταξύ των δυνάμεων της κυβέρνησης της Μαδρίτης. Στρατιωτικά στοιχεία εντός της κυβέρνησης των Δημοκρατικών συνωμότησαν για να καταλάβουν την εξουσία και να συνάψουν συμφωνία με τις Εθνικιστικές δυνάμεις του στρατηγού Φράνκο. Ο τελευταίος είχε αφήσει να εννοηθεί πως θα αμνήστευε τους δημοκρατικούς αξιωματικούς, που δεν είχαν διαπράξει εγκλήματα. Αυτό άφηνε εκτός τους κομμουνιστές πολιτικούς και στρατιωτικούς, που ήταν όμως η μειοψηφία στην δημοκρατική κυβέρνηση.
Ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός Χουάν Νεγκρίν κατάλαβε αργά το πραξικόπημα και προσπάθησε να αντιδράσει, αλλά χωρίς επιτυχία. Διέφυγε στη Γαλλία ενώ στη Μαδρίτη επιβλήθηκε στρατιωτική Χούντα από τον συνταγματάρχη Σιγισμούνδο Κασάντο, που ξεκίνησε αμέσως επαφές με τους Εθνικιστές. Οι Κομμουνιστές αντέδρασαν διαχωρίζοντας τις θέσεις και τις στρατιωτικές μονάδες τους ξεκινώντας έναν εμφύλιο μέσα στον εμφύλιο. Η Χούντα της Μαδρίτης τους κατέστειλε αλλά πλέον, σημαντικά αποδυναμωμένη δεν ήταν σε θέση να διαπραγματευτεί.
Ο Φράνκο ζητούσε πλέον παράδοση άνευ όρων και επιτέθηκε με συντριπτική υπεροχή σε άνδρες και μέσα. Πολλοί από τους Δημοκρατικούς θα προσπαθήσουν να διαφύγουν σε ευρωπαϊκές χώρες ενώ οι στρατιώτες, ακολουθώντας εντολές της Χούντας, παραδόθηκαν. Ο Ισπανικός Εμφύλιος θα τελειώσει την 1η Απριλίου 1939 με την κατάληψη όλων των εδαφών και με όλες τις μεγάλες χώρες -πλην ΕΣΣΔ- να αναγνωρίζουν την κυβέρνηση των Εθνικιστών.
