Πραγματοποιούν την παρθενική τους πτήση, ταυτόχρονα από καθαρή σύμπτωση, δύο από τα πιο επιτυχημένα αεροσκάφη κρούσης του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου: το DH.98 ‘Mosquito’ στη Βρετανία και το B-26 ‘Marauder’ στις ΗΠΑ.
Το de Havilland DH.98 Mosquito προήλθε από μια απαίτηση του βρετανικού υπουργείου Αεροπορίας το 1936, για την ανάπτυξη ενός ταχέως μέσου βομβαρδιστικού με δύο κινητήρες, που θα μπορούσε να μεταφέρει φορτίο βομβών 3.000 lb (1.400 κιλά) σε αποστάσεις 3.000 μιλίων (4.800 χιλιομέτρων) με μέγιστη ταχύτητα 275 μιλίων/ώρα (445 χλμ/ώρα) πετώντας στα 15.000 πόδια (4.600 μέτρα). Η απαίτηση έκανε πολλές μεγάλες αεροπορικές βιομηχανίες να σχεδιάσουν βαρέα πολυκινητήρια αεροσκάφη, που θα μετουσιώνονταν στα μεγάλα βομβαρδιστικά Avro ‘Manchester’ και Handley Page ‘Halifax’.
Η De Havilland, αντίθετα, είχε μια άλλη προσέγγιση στην απαίτηση της Αεροπορίας. Αξιοποιώντας επιτυχημένα σχέδιά της, όπως το αγωνιστικό αεροσκάφος DH.88 Comet και το ταχύ επιβατηγό DH.91 Albatross, προέκρινε την άποψη πως ένα ελαφρύ αεροσκάφος με αεροδυναμική δομή, θα μπορούσε να πετύχει τους στόχους της ταχύτητας και της ευελιξίας, ενώ θα παρέμενε ικανό και για άλλες αποστολές.
Γρήγορα, το σχέδιο εξελίχθηκε σε ένα δικινητήριο κατασκευασμένο σε μεγάλο βαθμό από ξύλο (αν και αρχικά προβλεπόταν χρήση κραμάτων αλουμινίου και χάλυβα, όμως οι ανάγκες σε στρατηγικά υλικά δεν το επέτρεψαν). Η χρήση δύο δίχρονων, υπετροφοδοτούμενων κινητήρων Merlin Mk21 έδωσαν στο πρωτότυπο E-0234 ταχύτητα 220 μιλίων/ώρα (355 χλμ./ώρα).
Με την ξύλινη άτρακτο να είναι το κύριο σημείο κριτικής του (κέρδισε πολλά παρατσούκλια όπως: “Ξύλινο Θαύμα”, “Mossie”, “Freeman’s Folly”) θα εξελιχθεί ως ένα εξαιρετικά αξιόπιστο αεροσκάφος με ταχύτητα αντίστοιχη καταδιωκτικού και ισχυρότατο οπλισμό (αρχικά 4 πολυβόλα Browning των 0,303 και 4 πυροβόλα Hispano των 20 mm καθώς και 2.000 λίβρες βομβών ή ρουκετών). Δρώντας ως ταχύ βομβαρδιστικό αλλά και νυχτερινό καταδιωκτικό, ως ιχνηλάτης, καταδιωκτικό ημέρας, ελαφράς κρούσης, κυνηγός υποβρυχίων και τορπιλακάτων και φωτοαναγνωριστικό.
Το ‘Mosquito’ θα πετάξει σε όλα σχεδόν τα θέατρα του πολέμου. Θα τύχει θαυμασμού και εξέτασης από τους Αμερικανούς και τους Γερμανούς και θα πρωταγωνιστήσει σε ορισμένες σημαντικές συγκρούσεις του πολέμου. Όπως την επιδρομή στον στρατώνα της Amiens, που ανατίναξε τον τοίχο των φυλακών απελευθερώνοντας κρατουμένους της γαλλικής αντίστασης, τις επιθέσεις στα αρχηγεία της Gestapo στην Κοπεγχάγη, στο Όσλο και στη Γιουτλάνδη, την καταστροφή μιας γκαλερί τέχνης στη Χάγη που φυλάσσονταν αρχεία της Gestapo και άλλα. Στις 10 Ιανουαρίου 1943, επέτειο ανάληψης της εξουσίας από τους Ναζί, Mosquito διέκοψαν την αναμετάδοση ομιλίας του Χέρμαν Γκέρινγκ από τον κεντρικό ραδιοφωνικό σταθμό του Βερολίνου.
Ακολουθώντας αντίστοιχη πορεία, το Martin B-26 Marauder προήλθε από μια απαίτηση της Στρατιωτικής Αεροπορίας των ΗΠΑ για ένα δικινητήριο ελαφρύ βομβαρδιστικό ικανό για ταχύτητες 350 μιλίων/ώρα (560 χλμ./ώρα), ακτίνα δράσης 3.000 μιλίων (4.800 χλμ.) και φόρτο βομβών 2.000 λιβρών (910 κ.). Η πρόταση της Glenn L. Martin Company για το Μοντέλο 179 θεωρήθηκε ανώτερη και σύντομα μια παραγγελία για 201 αεροσκάφη δόθηκε με επέκταση της για άλλα 930 αεροσκάφη, πριν ακόμα το πρωτότυπο πετάξει, καθώς οι ανάγκες του πολέμου ήταν πιεστικές.
Τα πρώτα μοντέλα παρουσίασαν σοβαρά προβλήματα, με πολλά αεροσκάφη να χάνονται μαζί με τα πληρώματά τους, εξαιτίας απώλειας στήριξης. Το Β-26 άρχισε να κερδίζει τη φήμη “σκοτώστρας”, αλλά το πρόβλημα ήταν πως το αεροσκάφος είχε ένα σαφή “φάκελο” ταχυτήτων σε κάθε φάση, και ειδικά κατά την προσέγγιση-προσγείωση, διαφορετικά έχανε τον έλεγχο.
Μόλις εφαρμόστηκαν αυστηρότερα προγράμματα εκπαίδευσης και έγιναν σχεδιαστικές παρεμβάσεις, τα προβλήματα λύθηκαν, με το αεροσκάφος να κερδίζει όχι απλά τη φήμη του εξαιρετικά ασφαλούς, αλλά και εκείνου που έφερνε πάντα πίσω το πλήρωμά του παρά τα πλήγματα. Πραγματικά, το Β-26 είχε το μεγαλύτερο βαθμό επιβιωσιμότητας από όλα τα αεροσκάφη της Αμερικανικής Αεροπορίας στον πόλεμο και πάνω από 5.000 κατασκευάστηκαν στη διάρκειά του.
Το Β-26 πέταξε στα μέτωπα της Ευρώπης, της Μεσογείου και του Ειρηνικού, όχι μόνο με αμερικανικά αλλά και με βρετανικά και νοτιοαφρικανικά πληρώματα. Συνολικά, τα αεροσκάφη συμπλήρωσαν 110.000 εξόδους και έριξαν 150.000 τόνους βομβών. Ένας αριθμός Β-26 ‘Marauder’ υπηρέτησε και με την Τουρκική Πολεμική Αεροπορία.
