Η αεροναυμαχία της θάλασσας των Κοραλλίων στο Β’ Παγκόσμιο, φτάνει στο τέλος της μετά από 4 μέρες σκληρών μαχών. Η ναυτική σύγκρουση, η πρώτη στην οποία οι αντίπαλοι δεν απέκτησαν ποτέ οπτική επαφή μεταξύ τους αλλά «μονομάχησαν» με κύματα αεροσκαφών από τα δύο αμερικανικά και τα τρία ιαπωνικά αεροπλανοφόρα, θα λήξει με τακτική νίκη των Ιαπώνων, που κατόρθωσαν να βυθίσουν το αμερικανικό αεροπλανοφόρο USS Lexington.
Οι Αμερικανοί ωστόσο ήταν οι ουσιαστικά κερδισμένοι. Για πρώτη φορά ο ιαπωνικός επεκτατισμός έλαβε σκληρή απάντηση. Για πρώτη φορά μια μάχη διεξήχθη με το όπλο του αεροπλανοφόρου, το οποίο πολλοί Αμερικανοί ανώτατοι αξιωματικοί δεν έβλεπαν με καλό μάτι. Για πρώτη φορά μια ιαπωνική δύναμη κρούσης αποτράπηκε από το να πετύχει τον αντικειμενικό σκοπό της, κάτι που έκανε τα συμμαχικά στρατεύματα να αναθαρρήσουν.
Και οι δύο πλευρές υπερέβαλαν για τις απώλειες που προκάλεσαν στον αντίπαλο διεκδικώντας τη νίκη. Οι Ιάπωνες γιατί βύθισαν περισσότερους “τόνους” εχθρικών πλοίων (42.500 έναντι 19.000 δικών τους) και οι Αμερικανοί γιατί ανάγκασαν τους Ιάπωνες να ανακρούσουν, χωρίς να καταλάβουν το κρίσιμο για τον ανεφοδιασμό τους λιμάνι Moresby. Οι ικανότητες αποκατάστασης ζημιών αποδείχθηκαν καίριες, αφού τα ιαπωνικά αεροπλανοφόρα Shōkaku και Zuikaku δεν ανέκαμψαν έγκαιρα από τα πλήγματα που δέχθηκαν για να λάβουν μέρος στη ναυμαχία του Μιντγουέη ένα μήνα μετά, αντίθετα με το USS Yorktown που επισκευάστηκε έγκαιρα και έδωσε το παρών.
Θα ακολουθούσαν οι σκληρές αλλά σωτήριες για τους Αμερικανούς αναμετρήσεις στην εκστρατεία του Γκουανταλκανάλ και της Νέας Γουινέας.
