Μια από τις μεγαλύτερες μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ξεκινά, όταν ο στρατηγός Βασιλιέφσκι κατευθύνει πέντε σοβιετικές στρατιές (συνολικά 1.100.000 άνδρες, 900 άρματα μάχης, 1.500 αεροσκάφη και 13.450 πυροβόλα), εναντίον των Ιης και ΙΙΙης Ρουμανικών Στρατιών, που προστατεύουν τα νώτα της 6ης Γερμανικής Στρατιάς στο Στάλινγκραντ.
Η επιχείρηση που είχε προετοιμαστεί προσεκτικά από το σοβιετικό επιτελείο (STAVKA), οργάνωσε τη συγκέντρωση ισχυρών εφεδρειών στα πλευρά της γερμανικής παράταξης, ενώ η 6η Γερμανική Στρατιά αναλωνόταν όλο και περισσότερο σε μάχη φθοράς μέσα στο Στάλινγκραντ. Αυτό, σήμαινε πως οι σοβιετικές δυνάμεις που μάχονταν στο Στάλινγκραντ υφίσταντο συστηματική εξόντωση ενώ λάμβαναν ελάχιστες ενισχύσεις, οριακά αρκετές για να μην καταρρεύσουν, ενώ οι Γερμανοί εισχωρούσαν αργά αλλά σταθερά στην πόλη, ωθώντας τες προς τον Βόλγα. Επρόκειτο για μια σκληρή απόφαση, από τις πολλές που έλαβε το σοβιετικό επιτελείο στη διάρκεια του πολέμου, καθηλώνοντας τον εχθρό ενώ ετοίμαζε να τον χτυπήσει σκληρά από τα νώτα.
Στις 07:30 το πρωί, 3.500 σοβιετικά πυροβόλα και όλμοι άνοιξαν πυρ κατά των θέσεων της ΙΙΙης Ρουμανικής Στρατιάς. Τα 80 λεπτά σφυροκοπήματος εκκαθάρισαν τα εμπόδια μπροστά στις θέσεις των 21ης και 65ης Σοβιετικών Στρατιών, που επιτέθηκαν μαζικά αλλά μετά από σκληρές συγκρούσεις απωθήθηκαν. Σειρά είχε η 5η Τεθωρακισμένη Στρατιά που κατάφερε να διαρρήξει τις ρουμανικές άμυνες, που, όπως πολλές μονάδες δευτέρας γραμμής στις δυνάμεις του Άξονα, δεν είχαν επαρκή μέσα αντιαρματικών στοιχείων για να να αντιμετωπίσουν τα σοβιετικά Τ-34 και KV-1. Μέχρι το απόγευμα, το 4ο Τεθωρακισμένο Σώμα και το 3ο Σώμα Ιππικού της Φρουράς πέρσαν μέσα από το ρήγμα που άνοιξε η 5η Στρατιά και οι ρουμανικές άμυνες στο Βορρά υπερκεράστηκαν.
Το πρωί της 20ής Νοεμβρίου, η 51η σοβιετική Στρατιά άνοιξε πυρ κατά του 6ου ρουμανικού Σώματος και με την επικουρία της 57ης Στρατιάς επιτέθηκε μέσα σε πυκνή ομίχλη. Παρά την αρχική αντίσταση, Ρουμάνοι και Ιταλοί κατέρρευσαν παρά την επέμβαση της εφεδρείας της 29ης γερμανικής Μηχανοκίνητης Μεραρχίας, που σημείωσε μεν κάποια επιτυχία αλλά χωρίς νόημα, καθώς όλες οι βοηθητικές μονάδες γύρω της διαλύονταν.
Στις 22 του μηνός οι δύο άκρες της σοβιετικής λαβίδας «κλείνουν» στο χωριό Καλάτς εγκλωβίζοντας 290.000 άνδρες του Άξονα. Η 6η Γερμανική Στρατιά του φον Πάουλους, ο ισχυρότερος σχηματισμός της Wehrmacht εκείνη την περίοδο, ήταν αποκλεισμένη στα ερείπια μιας πόλης-φάντασμα. Για άλλη μια φορά, ο υπερφίαλος στρατάρχης Γκέρινγκ θα επέμβει καταστροφικά διαβεβαιώνοντας τον Χίτλερ πως η Luftwaffe μπορούσε, όχι απλά να συντηρήσει αποτελεσματικά τις εγκλωβισμένες δυνάμεις με αερομεταφορές αλλά και να καταστρέψει το σοβιετικό κλοιό με τα βομβαρδιστικά της. Όπως και στη μάχη της Βρετανίας, είχε άδικο. Σταδιακά η γερμανική Στρατιά χάνοντας ένα-ένα τα αεροδρομιά της θα “πεθάνει” από έλλειψη εφοδίων.
