Πέντε χρόνια μετά τον άγριο πόλεμο ΕΣΣΔ-Φινλανδίας του 1939, στην παγωμένη περιοχή της φιννικής χερσονήσου της Καρελίας, που άφησε μια πικρή γεύση και στους δύο αντιπάλους (στους Φινλανδούς γιατί έχασαν μεγάλο μέρος των εδαφών τους κάτω από την πίεση των αναρίθμητων Σοβιετικών και στους δεύτερους για την κακή απόδοση τους και τις μεγάλες απώλειες που υπέστησαν) και τρία χρόνια μετά την συνδυασμένη γερμανο-φινλανδική επίθεση του 1941 που αποκατέστησε τα παλιά σύνορα, ο Σοβιετικός Στρατός επιτίθεται ξανά για να ωθήσει τη συνοριακή γραμμή ξανά πίσω στα επιθυμητά για τη Μόσχα όρια.
Toν χειμώνα του 1939, o Σοβιετικός Στρατός εισέβαλε στη Φινλανδία επιχειρώντας να καταλάβει περισσότερο χώρο γύρω από το Λένινγκραντ, σημαντική πόλη της ΕΣΣΔ και βιομηχανικό και συγκοινωνιακό κέντρο. Οι Φινλανδοί πολέμησαν με πείσμα και με δεξιότητα αλλά η αριθμητική υπεροχή των Σοβιετικών ήταν καταθλιπτική.
Εξίσου καταθλιπτικοί ήταν και οι όροι που οι Σοβιετικοί επέβαλαν στους Φινλανδούς με το τέλος του πολέμου. Οι Φινλανδοί έχασαν το 11% της χώρας τους, το 30% των πόρων τους και 420.000 άνθρωποι έγιναν πρόσφυγες. Καμία ξένη χώρα δεν κούνησε το δάχτυλό της για τη Φινλανδία. Η Βρετανία υπολόγζε να δημιουργήσει έναν διάδρομο υποστήριξης μέσα από τη Νορβηγία και τη Σουηδία, αλλά τελικά δεν τόλμησε να υψώσει ανάστημα στη Μόσχα.
Το 1941, η Φινλανδία τάχθηκε με το πλευρό του Άξονα και με την έναρξη της επιχείρησης Barbarossa οι Φινλανδοί στρατιώτες, με γερμανικές στολές, όπλα, άρματα μάχης και αεροπορία, επιτέθηκαν και ανέκτησαν τα χαμένα τους εδάφη. Το 1944, με την άρση της πολιορκίας του Λένινγκραντ, η Σοβιετική πλευρά σχεδίαζε την επιθετική της επιστροφή.
Στις 9 Ιουνίου 1944, τρεις μόλις μέρες μετά την απόβαση στις ακτές της Νορμανδίας και με τη γερμανική προσοχή στραμμένη στη βόρεια Γαλλία, το Σοβιετικό Μέτωπο του Λένινγκραντ εξαπέλυσε ισχυρή επίθεση κατά των Φινλανδικών δυνάμεων στον ισθμό της Καρελίας εγκαινιάζοντας μια σύγκρουση που αποκαλείται “συνεχιζόμενος πόλεμος” ή “επαναληπτικός”, αφού στους Φινλανδούς φαινόταν ως deja vu του 1939.
Ο Φινλανδικός στρατός ήταν καλά οργανωμένος αμυντικά και εξοπλισμένος με γερμανικό και σοβιετικό οπλισμό. Στις 25 Ιουνίου, ύστερα από ένα μπαράζ πυροβολικού που κράτησε μία ώρα, τα σοβιετικά άρματα κινήθηκαν μπροστά ακολουθούμενα από το πεζικό. Η επίθεση εξελίχθηκε μέσα από ένα σύστημα λιμνών και μαλακού εδάφους στην περιοχή Tali–Ihantala με τις σοβιετικές δυνάμεις να πέφτουν πάνω σε καλά οργανωμένες θέσεις των Φινλανδών. Την πρώτη μέρα οι Σοβιετικοί σημείωσαν αργή και μικρή πρόοδο που ανατράπηκε σχεδόν ολοκληρωτικά το απόγευμα, μετά από μια αντεπίθεση των Φινλανδών.
Μετά από δύο εβδομάδες μαχών οι Σοβιετικοί δεν είχαν πετύχει να διασπάσουν τις αμυντικές γραμμές των Φινλανδών και αποσύρθηκαν ενόψει της επιχείρησης “Μπαγκρατιόν”. Οι Φινλανδοί χαιρετίζουν ως σήμερα την αντίστασή τους ως νίκη, αλλά οι σημαντικές απώλειες που υπέστησαν βάρυναν την απόφαση της Φινλανδίας να αποσυρθεί από τον πόλεμο τον Σεπτέμβριο.
