Το ιαπωνικό Ναυτικό εκτελεί μια μαζική αποστολή καμικάζι μεγάλης εμβελείας, με 30 δικινητήρια βομβαρδιστικά Ρ-1Υ1 Ginga, εξοπλίζοντάς τα με μια βόμβα βάρους 800 κιλών. Στόχος ήταν το αγκυροβόλιο του Αμερικανικού στόλου του Ειρηνικού στην ατόλη Ulithi, όπου ήταν συγκεντρωμένα 15 αεροπλανοφόρα.
Μήνες μόλις πριν την τελική κατάρρευση και συνθηκολόγηση, οι Ιάπωνες δεν είχαν ούτε τις πρώτες ύλες για να κατασκευάσουν αεροσκάφη για στρατηγικές αποστολές αλλά -κυρίως- ούτε τους κατάλληλα εκπαιδευμένους πιλότους και τεχνικούς για να επανδρώσουν τις πολεμικές τους μοίρες.
Με την απειλή του αμερικανικού ναυτικού και αεροπορίας να πλησιάζει όλο και πιο απειλητικά, οι Ιάπωνες επιτελείς κατέφυγαν στο έσχατο των μέτρων: θυσίαζοντας τα αεροσκάφη και τους χειριστές τους για να επιτύχουν το από αέρος πλήγμα και να βυθίσουν κρίσιμες μονάδες του Αμερικανικού Στόλου.
Ωστόσο, οι ελλείψεις εκπαιδευμένων στελεχών και κατάλληλου επιτελικού σχεδιασμού θα δείξουν και εδώ τα “δόντια” τους. Υπό τις εντολές του υποπλοιάρχου Naoto Kuromaru, που ήταν ο νεαρότερος διοικητής αεροπορικής μοίρας αεροπλανοφόρου (Hikotai), η δύναμη των τριάντα βομβαρδιστικών απογειώθηκε από τη βάση Kanoya στο νησί Κιουσού επανδρωμένη με πληρώματα εθελοντών από διάφορες μοίρες του Ναυτικού. Τα βομβαρδιστικά συνοδεύονταν στην αποστολή από δύο αερακάτους που θα παρείχαν υπηρεσίες ραδιοναυτιλίας.
Από τα τριάντα βομβαρδιστικά αεροσκάφη, τα έξι παρουσίασαν μηχανικές βλάβες και επέστρεψαν πίσω, πέφτοντας σε κακοκαιρία που ταλαιπώρησε τα άπειρα σχετικά πληρώματα, άλλα, κατευθυνόμενα μέσα στη νύχτα από υποβρύχια και πλοία του στόλου, προσγειώθηκαν στη νήσο Γιαπ ενώ άλλα έπεσαν στη θάλασσα. Τουλάχιστον ένα βομβαρδιστικό πραγματοποίησε επίθεση μέσα στη νύχτα εναντίον στόχου που εξέλαβε ως εχθρικό αεροπλανοφόρο, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ένα φωταγωγημένο γήπεδο μπέιζμπολ στη νησίδα Mog Mog του συγκροτήματος Ulithi.
Τελικά, μόνο δύο έφτασαν στον προορισμό τους, το αγκυροβόλιο του αμερικανικού στόλου, επιτυγχάνοντας πλήρη αιφνιδιασμό. Το ένα βομβαρδιστικό του υποπλοιάρχου Yukinobu Fukuda χτύπησε το αεροπλανοφόρο USS Randolph σκοτώνοντας 26 και τραυματίζοντας 105 ναύτες, που εκείνη την ώρα ήταν στο υπόστεγο βλέποντας ταινία. Το δεύτερο έκανε λάθος και μπέρδεψε ένα παρατηρητήριο στο νησί με γέφυρα πλοίου και κατέπεσε σε επαρχιακό δρόμο χωρίς άλλα θύματα.
Το USS Randolph επισκευάστηκε και τον επόμενο μήνα ήταν έτοιμο για επιχειρήσεις. Έλαβε μέρος στη μάχη της Οκινάουα όπου μάλιστα ανέλαβε και καθήκοντα διεύθυνσης επιχειρήσεων όταν ο ναύαρχος Marc Mitscher μετέφερε εκεί τη σημαία του, ύστερα από τα πλήγματα που υπέστησαν τα αεροπλανοφόρα USS Bunker Hill και USS Enterprise.
Έτσι, αν και εμπνευσμένη και αξιοθαύμαστα τολμηρή, η επιχείρηση Tan No.2 ήταν μια αποτυχία με μηδενικά αποτελέσματα που, όπως και οι υπόλοιπες επιθέσεις αυτοκτονίας, απλά επιτάχυναν το βαθμό κατάρρευσης του ιαπωνικού ναυτικού και στρατού.
Είναι εξίσου σημαντικό να σημειωθεί πως η ικανότητα των Αμερικανών να προσφέρουν πρώτης τάξεως υποστήριξη και επισκευές στις μονάδες πρώτης γραμμής συνέβαλαν με κεφαλαιώδη τρόπο στην αποτυχία των επιθέσεων αυτών. Αφού τα πολεμικά πλοία, αεροσκάφη και οι εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούσαν είχαν τη δυνατότητα να επισκευάζονται ταχύτατα και αποτελεσματικά κρατώντας υψηλά το δείκτη διαθεσιμότητας του στρατού, στόλου και αεροπορίας των ΗΠΑ ακόμα και χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά από τη βιομηχανική τους βάση.
