Σε μια από τις τελευταίες μάχες του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη, ο Ρώσος στρατάρχης Ζούκωβ εξαπολύει ένα εκατομμύριο άνδρες, 3.000 άρματα μάχης και 17.000 πυροβόλα και όλμους του 1ου Λευκορωσικού Μετώπου και της Πολωνικής 1ης Στρατιάς εναντίον 110.000 ταλαιπωρημένων ανδρών της 9ης Γερμανικής στρατιάς με έπαθλο τις «Πύλες του Βερολίνου».
Με την κατάληψη της Ανατολικής Πρωσσίας και την αποδέσμευση μεγάλων δυνάμεων, όπως το 2ο Λευκορωσικό Μέτωπο του στρατάρχη Κωνσταντίν Ροκοσόφσκυ και την αναδιάταξη του 1ου Ουκρανικού Μετώπου του στρατάρχη Κόνιεφ προς Βορρά, η STAVKA, το ρωσικό γενικό επιτελείο, είχε στη διάθεσή της σχεδόν 2.500.000 άνδρες, πάνω από 6.000 άρματα μάχης και κάπου 45.000 στοιχεία πυροβολικού στα οποία περιλαμβάνονταν και 3.255 φορτηγά με ρουκέτες Katyusha, για την τελική συντριβή των γερμανικών δυνάμεων. Ο Στάλιν αποφάσισε να επιτρέψει έναν βαθμό αυτονομίας στους στρατάρχες του για να συναγωνιστούν μεταξύ τους για το ποιός θα διασπούσε πρώτος τη γραμμή προς το “έπαθλο”, το ίδιο το Βερολίνο.
Από την άλλη πλευρά, οι Γερμανοί παρέτασσαν 100 χιλιάδες περίπου άνδρες, 500 λειτουργικά άρματα μάχης και 2.500 περίπου πυροβόλα στα οποία περιλαμβάνονταν και 700 αντιαεροπορικά σε ρόλο εναντίον στόχων στο έδαφος. Κάπως θετικό ήταν η αντικατάσταση του αδαούς Χίμλερ από τη γενική διεύθυνση των επιχειρήσεων, από έναν έμπειρο στρατιωτικό, τον στρατηγό Γκόταρντ Χαϊνρίτσι. Ο τελευταίος προέβλεψε πως η σοβιετική προσπάθεια θα επικεντρωνόταν στο μέτωπο του ποταμού Όντερ και αποφάσισε να εκμεταλλευτεί το φυσικό οχυρό των υψωμάτων Seelow (Ζέελοβ).
Τις πρωϊνές ώρες της 16ης Απριλίου, οι Σοβιετικοί εξαπέλυσαν ένα εξοντωτικό μπαράζ πυροβολικού και ρουκετών. Δύο ρωσικά Μέτωπα (ομάδες στρατιών) επιτέθηκαν σφοδρά αλλά αντιμετώπισαν προβλήματα εξαιτίας της ελαστικής άμυνας που αντέταξαν οι Γερμανοί στο βαλτώδες έδαφος πίσω από το τεχνητό κανάλι Finow και τα δασώδη υψώματα.
Μεγαλύτερες δυσκολίες συνάντησε το 1ο Ουκρανικό Μέτωπο του Ζούκωβ, παρόλο που ήταν πιο ενισχυμένο και φορέας της κύριας προσπάθειας. Εντός της πρώτης μέρας κατόρθωσε να προελάσει μόλις 8 χλμ. δίνοντας στη STAVKA την ευκαιρία να προκρίνει την καλύτερη επίδοση του Κόνιεφ στα νότια, ως τη κύρια δύναμη κατά του Βερολίνου. Ο Ζούκωβ αντέδρασε πιέζοντας περισσότερο τους άνδρες του και την επομένη, η γερμανική γραμμή άρχισε να διαλύεται.
Στις 18 του μήνα, κυκλωτικές προσπάθειες των Σοβιετικών από Βορρά και Νότο απωθήθηκαν από αντεπιθέσεις των γερμανικών τεθωρακισμένων εφεδρειών αλλά η προσπάθεια ήταν μάταια. Με μεγάλες απώλειες οι Σοβιετικοί κατάφεραν να διασπάσουν τις γερμανικές άμυνες και να ανοίξουν τον δρόμο προς τη γερμανική πρωτεύουσα.
Η τριήμερη μάχη στοίχισε 30 με 33 χιλιάδες νεκρούς στους Ρώσους (αν και για χρόνια ισχυρίζονταν πως έχασαν 6-10 χιλιάδες άνδρες στα υψώματα Seelow και 100 χιλιάδες ακόμα στο Βερολίνο) και 12 με 18 χιλιάδες στους Γερμανούς και είναι το πρελούδιο της τελικής μάχης του Βερολίνου.
