Ο Αμερικανός σμηναγός Thomas F. Mantell της αεροπορίας της Εθνοφρουράς του Κεντάκυ σκοτώνεται, όταν το καταδιωκτικό F-51D Mustang του κατέπεσε ενώ καταδίωκε ένα Αγνώστου Ταυτότητος Ιπτάμενο Αντικείμενο (ΑΤΙΑ).
Το γεγονός γνώρισε μεγάλη διάδοση στον Τύπο της εποχής κι όχι μόνο. Μέχρι τότε, οι θεάσεις και ιστορίες με ΑΤΙΑ θεωρούντο αποκυήματα φαντασίας, θεωρίες συνωμοσίας και αφέλειες μοναχικών ανθρώπων στην επαρχία. Η απώλεια ενός νέου αξιωματικού της Αεροπορίας ερμηνεύτηκε ως εξής: ότι τα ΑΤΙΑ ήταν υπαρκτά και ότι η πολεμική αεροπορία της χώρας δεν μπορούσε να εγγυηθεί την ασφάλεια των αιθέρων από αυτά.
Επισήμως, το αμερικανικό υπουργείο Αμύνης έκανε λόγο για λάθος του χειριστή λόγω της απειρίας του στη χρήση του F-51 (νέα κωδικοποίηση των γνωστών καταδιωκτικών North American Aviation P-51 Mustang, από τον πόλεμο της Κορέας και μετά) ενώ πολύ αργότερα αποκάλυψε πως το «ΑΤΙΑ» που είχε θεαθεί, ήταν στην πραγματικότητα ένα νέας τεχνολογίας μπαλόνι μετεωρολογίας, για την ύπαρξη του οποίου δεν είχε ενημερωθεί η Εθνοφρουρά για λόγους ασφαλείας.
Η δημοσιοποίηση των στοιχείων άφησε από τότε πολλούς ανικανοποίητους, που δεν μπορούσαν να πειστούν πως ο έμπειρος Mantell (με 2.167 ώρες πτήσης, και παρασημοφορημένος βετεράνος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου) έκανε τέτοιο λάθος εκτίμησης.
Το περισταστικό πάντως εξελίχθηκε ως εξής: Στις 7 Ιανουαρίου 1948 ένα περίεργο φωτεινό αντικείμενο έγινε αντιληπτό από έναν οδηγό περιπολικού της πολιτειακής Αστυνομίας, κοντά στο Maysville του Κεντάκι. Μέχρι τις 13:45, πολλαπλές αναφορές από διάφορες πηγές στην περιοχή, περαστικούς, αστυνομικούς ακόμα και παρατηρητές στον πύργο ελέγχου της αεροπορικής βάσης Fort Knox ανέφεραν την ύπαρξη ενός πρωτοφανούς αντικειμένου σε χαμηλό ύψος. Αυτό περιγράφηκε ως “εξαιρετικά φωτεινό”, στρογγυλού σχήματος με ένα περίεργο κόκκινο στεφάνι στο κάτω μέρος, αν το παρατηρούσε κανείς με κυάλια. Ο διοικητής της βάσης, σμήναρχος Guy Hix, το περιέγραφε επίσης στο 1/4 του μεγέθους μιας πλήρους Σελήνης, ενώ αυτόπτες μάρτυρες από το αεροδρόμιο της στρατιωτικής βάσης Clinton County, στο Οχάιο, είπαν ότι έμοιαζε με “πυροφόρο κόκκινο κώνο που ταξίδευε μέσα από μια πράσινη ομίχλη αερίων”.
Εκείνο που έκανε το αντικείμενο πιο περίεργο ήταν πως παρέμενε σταθερό για μεγάλα διαστήματα όταν ξαφνικά, μισή ως μια ώρα μετά την παρατήρησή του, κινήθηκε με τρομακτική ταχύτητα και ακρίβεια κοντά στο έδαφος, σταμάτησε για περίπου 10 δευτερόλεπτα και επέστρεψε στο αρχικό του ύψος των 10.000 ποδών πριν εξαφανιστεί στον ορίζοντα. Η ταχύτητα με την οποία κινήθηκε το αντικείμενο πρέπει να ξεπερνούσε τα 800 χλμ./ώρα. Οι αρμόδιες αρχές αντέδρασαν καλώντας τέσσερα καταδιωκτικά F-51 της Εθνοφρουράς του Κεντάκυ που ήδη πετούσαν στην ευρύτερη περιοχή. Εκτός από ένα αεροπλάνο που εγκατέλειψε λόγω έλλειψης καυσίμων, τα άλλα τρία ακολούθησαν το ΑΤΙΑ στην ξέφρενη πορεία του.
Το αντικείμενο περιγράφηκε τελικά ως μικρού μεγέθους και ακαθόριστης φύσης. Ανεβαίνοντας απότομα στα 10 χιλιάδες πόδια, οι πιλότοι άρχισαν να διαισθάνονται φαινόμενα υποξίας, αφού μόνον ο ένας είχε μάσκα οξυγόνου και αυτή δεν λειτουργούσε ικανοποιητικά. Οι δύο χειριστές αναγκάστηκαν να επικαλεστούν αδυναμία καταδίωξης και να διακόψουν αλλά ο Mantell επέμεινε, αν και χωρίς μάσκα. Αφού ξεπέρασε τα 7.600 μέτρα, το αεροσκάφος του άρχισε να κινείται ακανόνιστα και δεν απαντούσε πλέον στα σήματα, ενδεικτικό ότι είχε χάσει τις αισθήσεις του. Το Mustang τελικά συνετρίβη κοντά σε μια φάρμα στα όρια των πολιτειών Τενεσί και Κεντάκι.
Ως εξηγήσεις για το φαινόμενο η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ ανέφερε αρχικά την αντανάκλαση της Αφροδίτης στα σύννεφα. Η εξήγηση αυτή απορρίφθηκε γρήγορα, καθώς δεν θα ήταν δυνατόν για παρατηρητές με γυμνό οφθαλμό να παρατηρήσουν την Αφροδίτη μέσα στο καταμεσήμερο.
Η δεύτερη εξήγηση ήταν του μετεωρολογικού μπαλονιού. Την εποχή εκείνη, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ δοκίμαζε το πρόγραμμα Skyhook, όπου μεγάλα μπαλόνια 30 μέτρων μετέφεραν μετεωρολογικές συσκευές, με τα τοιχώματά τους να έχουν επικάλυψη αλουμινίου. Μπαλόνια σαν αυτά, είχαν απελευθερωθεί στην ευρύτερη περιοχή και είναι δυνατόν κάποια να παρασύρθηκαν από τους ανέμους αλλά αίνιγμα παραμένει αν μπορούσαν να εκτελέσουν τους ελιγμούς που έλεγαν οι μάρτυρες, όπως και αν εκπαιδευμένοι πιλότοι δεν μπορούσαν να αναγνωρίσουν ένα τέτοιο.
