Η Σοβιετική Ένωση πραγματοποιεί την πρώτη επιτυχημένη δοκιμή ατομικής βόμβας RDS-1 στο πεδίο δοκιμών Σεμιπαλατίνσκ του Καζακστάν. Η δοκιμή θα λάβει την ονομασία «Πρώτη Αστραπή» από τους Σοβιετικούς, αν και οι Αμερικανοί θα την αποκαλέσουν «Τζο-1» από το όνομα του Στάλιν (Ιωσήφ).
Τα σχέδια της σοβιετικής βόμβας αποκάλυπταν εκπληκτικές ομοιότητες με την αμερικανική βόμβα Fat Man που ρίφθηκε στο Ναγκασάκι 4 χρόνια πριν. Ο λόγος της ομοιότητας αλλά και της ταχύτητας ανάπτυξης του ατομικού όπλου ήταν διότι τα σχέδια της αμερικανικής βόμβας έφθασαν στα σοβιετικά χέρια από δύο φυσικούς που εργάζονταν εντός του αμερικανικού “σχεδίου Μανχάταν”: του Theodore A. Hall και του Klaus Fuchs. Μέσα στους επόμενους μήνες, οι υπηρεσίες των ΗΠΑ διενήργησαν εξονυχιστικούς εσωτερικούς ελέγχους ασφαλείας και εντόπισαν αριθμό ατόμων που κατασκόπευαν για τους Σοβιετικούς, με τους Fuchs και Hall να είναι οι πιο σημαντικοί.
Η δοκιμή της σοβιετικής βόμβας ισχύος 22 κιλοτόνων θα σπάσει το μονοπώλιο των ΗΠΑ στη δυνατότητα εξαπόλυσης ατομικού πλήγματος και θα θέσει τις βάσεις του Ψυχρού Πολέμου. Ο Πρόεδρος Τρούμαν επέλεξε να ενημερώσει τον αμερικανικό λαό λέγοντας: “έχουμε στοιχεία πως στις προηγούμενες εβδομάδες μια ατομική έκρηξη συνέβη στην ΕΣΣΔ”. Η δήλωση ξάφνιασε με τη σειρά της τους Σοβιετικούς, που πίστευαν ότι η δοκιμή έγινε στα κρυφά. Στην πραγματικότητα οι Αμερικανοί δεν εντόπισαν τη βόμβα μέσω κατασκόπων αλλά από σεισμογράφους, όπως και τις μετρήσεις ραδιενέργειας στην ατμόσφαιρα που έγιναν από ένα ειδικά τροποποιημένο Β-29 Superfortress.
Έτσι, η ανθρωπότητα έπρεπε στο εξής να ζήσει σε μια πραγματικότητα, όπου και οι δύο μεγάλοι εχθροί μπορούσαν να πραγματοποιήσουν πλήγμα μαζικής καταστροφής. Το γεγονός θα κινητοποιήσει τις ΗΠΑ σε μια προσπάθεια παραγωγής όσο το δυνατόν περισσότερων βομβών με την ΕΣΣΔ να την ακολουθεί ασθμαίνοντας εκκινώντας μια κούρσα πυρηνικών εξοπλισμών.
