Ο στρατηγός Μουχαμάντ Ναγκίμπ ηγείται του στρατιωτικού πραξικοπήματος του “Κινήματος των Ελευθέρων Αξιωματικών” στην Αίγυπτο, ανατρέποντας τον βασιλιά Φαρούκ.
Αν και το πραξικόπημα πέτυχε το σκοπό του, απομακρύνοντας τον Φαρούκ, ο νούς πίσω του, ο συνταγματάρχης Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσσερ, είχε ευρύτερα σχέδια. Τυπικά, το κίνημα είχε σκοπό την ανατροπή του βασιλιά και την εγκαθίδρυση δημοκρατίας. Αφορμή, ήταν η “εθνική καταστροφή” του 1948 από το Ισραήλ και η αποτυχία αντιμετώπισης της διαφθοράς, της φτώχειας, του αναλφαβητισμού και του άθλιου επιπέδου ζωής.
Ο Νάσερ όμως προώθησε αλλαγές που κατέληξαν στην κατάπνιξη της Μουσουλμανικής Αδερφότητας και της πολιτικής πολυφωνίας. Οπλισμένος με χάρισμα ρητορικής, την ικανότητα να συνεπαίρνει το λαϊκό αίσθημα, αλλά και έχοντας τη στήριξη του στρατού, ο Νάσερ στοχοποίησε το Ισραήλ, τη βρετανική παρουσία στην Αίγυπτο και την προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης του Σουδάν.
Στα δύο χρόνια που παρέμεινε υπό στρατιωτικό νόμο η Αίγυπτος, προώθησε την πολιτειακή μεταβολή και το διαχωρισμό κράτους και θρησκείας, προς ένα πιο κοσμικό μοντέλο. Αμέσως μετά, ο Νάσσερ θα συγκρουσθεί με τον Ναγκίμπ και θα αναλάβει ο ίδιος την εξουσία, όπου θα παραμείνει μέχρι το θάνατό του (1970), προωθώντας τον Παναραβισμό και το Κίνημα των Αδεσμεύτων.
