Ξεσπά ο Σινο-Ινδικός πόλεμος του 1962, όταν η Κίνα εξαπολύει μια σειρά επιθέσεων κατά μήκος της διαφιλονικούμενης περιοχής Λαντάκ και της «γραμμής Μακ Μαόν».
Οι σχέσεις των δύο χωρών είχαν επιδεινωθεί ήδη από το 1955, αποτέλεσμα φιλονικιών για τα σύνορα. Η στάση της Ινδίας στο ζήτημα του Θιβέτ που η Κίνα είχε καταλάβει, η ανάπτυξη ενός πυκνού δικτύου συνοριακών φυλακίων και η παροχή ασύλου στον Δαλάϊ Λάμα, επίσης είχαν συνεισφέρει στην ένταση.
Στις 20 Οκτωβρίου, ο κινεζικός στρατός επιτέθηκε σε ένα ευρύ μέτωπο 3.200 χλμ. απωθώντας τις μικρές ινδικές δυνάμεις, εγκαταλείποντας τις διπλωματικές προσπάθειες αλλαγής της ινδικής στάσης. Η κινεζική επίθεση σημείωσε κάποιες επιτυχίες αλλά μέσα σε ένα μήνα, ο στρατός τους αποσύρθηκε.
Ο σύντομος πόλεμος χαρακτηρίστηκε από τις ακραίες κλιματικές συνθήκες σε ύψη άνω των 4.000 μέτρων, όπως και την απουσία αεροπορικών και ναυτικών συγκρούσεων. Κάπου 700 Κινέζοι στρατιώτες σκοτώθηκαν κι άλλοι 1.700 τραυματίστηκαν έναντι 1.300 νεκρών, 1.050 τραυματιών, 1.700 αγνοουμένων και 4.000 περίπου αιχμαλωτισθέντων από την ινδική πλευρά.
Η Κίνα παρέμεινε μόνη της σε αυτή την πολεμική περιπέτεια, με τον Μάο Τσε Τουνγκ να έχει μόλις επιστρέψει στην εξουσία τον Σεπτέμβριο, μετά την απομάκρυνσή του για την αποτυχία του “Μεγάλου Άλματος Εμπρός”. Η Ινδία από την πλευρά της δεν είδε καμμία βοήθεια από τις χώρες της Δύσης, γεγονός που την έστρεψε προς την Σοβιετική Ένωση. Η τελευταία βρισκόταν σε βαθιά κρίση με την Κίνα ήδη από το 1956, οπότε δέχτηκε να υποστηρίξει την Ινδία παρέχοντάς της τότε υπερσύγχρονα μαχητικά MiG-21. Το γεγονός σηματοδότησε στροφή των Ινδών σε σοβιετικά/ρωσικά μέσα που εξακολουθεί μέχρι σήμερα.
