Επιχείρηση καταστροφής σταθμού Βιετκόνγκ στο Νότιο Βιετνάμ καταλήγει σε πανωλεθρία λόγω ελλιπών πληροφοριών για τον εχθρό.
Η σύγκρουση έρχεται ως επακόλουθο του διχασμού του Βιετνάμ σε Βόρειο, με κομμουνιστικό προσανατολισμό και Νότιο, με καπιταλιστική δομή. Ένας διχασμός που καθορίστηκε από το διεθνές συνέδριο της Γενεύης το 1954, όπου συζητήθηκε ο διαμοιρασμός της Ινδοκίνας σε ανεξάρτητα κράτη, αν και προβλεπόταν πως τα 2 Βιετνάμ θα έκαναν δημοψήφισμα ένωσης τους. Ωστόσο, πέντε περίπου χρόνια μετά, η κυβέρνηση του Νότου όχι μόνο δεν φαινόταν διατεθειμένη να προχωρήσει σε δημοψήφισμα αλλά εξαπέλυσε μια εκστρατεία έρευνας και καταστροφής των πυρήνων των Κομμουνιστών στην επικράτειά της. Ήταν τότε που ο Βορράς αποφάσισε να αντιδράσει δυναμικά.
Πυρήνες της κομμουνιστικής οργάνωσης Βιετ Μινχ, που είχαν δημιουργηθεί για αντίσταση κατά των Ιαπωνών στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά και κατά των Γάλλων αποικιοκρατών, ενεργοποιήθηκαν και πάλι με σκοπό να συλλέξουν πληροφορίες και να διατηρήσουν την επαφή τους με τα λαϊκά στρώματα στο Νότιο Βιετνάμ ενώ εξαπέλυαν και μια εκστρατεία δολιοφθορών. Το Βόρειο Βιετνάμ απέφευγε να στηρίξει τους κομμουνιστές Βιετ Μινχ δημόσια, για να μην διευκολύνει την περαιτέρω αμερικανική ανάμιξη στα εσωτερικά του Βιετνάμ. Αυτό οδήγησε τους υπό δίωξη Βιετ Μινχ να εγκαταλείψουν τις πόλεις και να βρουν καταφύγιο στα βουνά και στις αγροτικές περιοχές.
Οι δυνάμεις ασφαλείας του Νοτίο Βιετνάμ δεν απέδωσαν καλά στην καταδίωξη των Βιετ Μινχ αφήνοντάς τους ελεύθερους να συνεχίσουν τη δράση τους στην επαρχία. Η υστέρηση αυτή ώθησε την αμερικανική κυβέρνηση του Τζον Κένεντι στις αρχές του 1960 να στείλει στρατιωτικούς συμβούλους και εκπαιδευτές των ΗΠΑ στην περιοχή για να εκπαιδεύσουν του Νότιους.
Το 1962, Νοτιοβιετναμικές δυνάμεις με αμερικανικό στρατιωτικό εξοπλισμό και Αμερικανούς, στελέχη της CIA και του Στρατού ως συμβούλους, ανέπτυξαν δράση σε αποστολές καταδίωξης των Βιετ Μινχ με συστηματικό τρόπο αλλά οι τελευταίοι αποδεικνύονταν εξαιρετικά ευρηματικοί και ευέλικτοι.
Στις 28 Δεκεμβρίου, η νοτιοβιετναμική διοίκηση εντόπισε την ύπαρξη ενός ραδιοφωνικού σταθμού του “Εθνικού Μετώπου για την Απελευθέρωση του Νοτίου Βιετνάμ” κοντά στο χωριό Απ Μπακ (Ap Bac). Οι υπηρεσίες πληροφοριών υπολόγισαν την εχθρική παρουσία σε 120 οπλισμένους άνδρες και αποφασίστηκε η καταστροφή τους, οργανώνοντας μια ομάδα 350 ανδρών που θα συνέκλιναν ταυτόχρονα στον στόχο από τρείς κατευθύνσεις με τεθωρακισμένα Μ-113, ενώ έτερη ομάδα θα κατέφθανε με ελικόπτερα αιφνιδιαστικά. Οι ομάδες στελεχώνονταν από δυνάμεις πολιτοφυλακής ενισχυμένες με Αμερικανούς συμβούλους και δυνάμεις του 11ου Συντάγματος Πεζικού του Νοτιοβιετναμικού στρατού.
Δυστυχώς, οι προετοιμασίες έγιναν αντιληπτές από τους Βορειοβιετναμέζους που ενίσχυσαν τον σταθμό με 1.500 άνδρες και βαρέα όπλα. Η επίθεση του αερομεταφερόμενου λόχου έγινε δεκτή στις 07:00 το πρωί με καταιγισμό πυρός με αποτέλεσμα 5 ελικόπτερα να καταρριφθούν και ο λόχος να καθηλωθεί. Η επίθεση του μηχανοκίνητου τμήματος ήταν ασυντόνιστη και άτολμη με αποτέλεσμα αρκετά πληρώματα τεθωρακισμένων να σαρωθούν από βαρέα όπλα.
Η επέμβαση ενός τάγματος Νοτιοβιετναμέζων αλεξιπτωτιστών έδειξε να γέρνει προς στιγμή τη νίκη προς το μέρος τους, αλλά χωρίς βαρέα όπλα, χωρίς εναέρια παρατήρηση και με ελάχιστη υποστήριξη από λίγα αμερικανικά UH-1 Gunships οι αλεξιπτωτιστές καθηλώθηκαν κι οι ίδιοι. Υπό την κάλυψη του σκότους, οι Βορειοβιετναμέζοι αποσύρθηκαν έχοντας κερδίσει την πρώτη τους κατά παράταξη μάχη και τις εντυπώσεις. Οι απώλειες ήταν βαριές για τους επιτιθέμενους, με 86 νεκρούς νότιοβιετναμέζους και 3 αμερικανούς, έναντι μόλις 18 βορειοβιετναμέζων.
