Σε φορτισμένο αλλά επικοδομητικό κλίμα, υπογράφεται στο Παρίσι “συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου και την επίτευξη της ειρήνευσης στο Βιετνάμ”, όπως ονομάστηκε η σειρά διπλωματικών συμφωνιών μεταξύ των δύο συστατικών του παλιού κράτους του Βιετνάμ, των ξένων δυνάμεων και των ενόπλων οργανώσεων. Κάπως έτσι, λήγει μια από τις πιο πολύνεκρες και καταστροφικές συγκρούσεις του 20ού αιώνα.
Οι συμφωνίες για τον τερματισμό του σχεδόν 20ετους πολέμου υπογράφηκαν μεταξύ των κυβερήσεων των ΗΠΑ, της Λαϊκής Δημοκρατίας του (Βορείου) Βιετνάμ και της Δημοκρατίας του (Νοτίου) Βιετνάμ καθώς και της Προσωρινής Επαναστατικής Κυβέρνησης των Βιετ Κόνγκ. Είχαν γίνει πολλά από το Νοέμβριο του 1955, όταν ο κομμουνιστικός Βορράς ενεπλάκη σε πόλεμο με τον καπιταλιστικό Νότο, λίγους μόνο μήνες μετά την λήξη της μάχης του Ντιεν Μπιεν Φου και την αποσάθρωση γαλλικής αποικιακής παρουσίας στο Βιετνάμ. Γρήγορα, ο νέος πόλεμος της Ινδοκίνας ή πλέον του Βιετνάμ, θα απορροφούσε τις ΗΠΑ και πολλές δυτικές χώρες στη στήριξη του Νοτίου Βιετνάμ ενώ όχι λιγότερους συμμάχους θα έβρισκε και το Βόρειο Βιετνάμ στον αγώνα του στις ζούγκλες.
Τελικά, το 1973, η εξάντληση όλων ήταν πια φανερή και ο Νίξον ανέβαλε για λίγο την γιγάντια αεροπορική επιχείρηση (Linebacker II) που σκοπό είχε να πιέσει τον Βορρά μέχρι την υποταγή. Η συμφωνία στο Παρίσι σταμάτησε –έστω και για λίγο- τις συγκρούσεις στην περιοχή και επέτρεψε την απεμπλοκή και απομάκρυνση των Αμερικανών από την χώρα. Ο συνταγματάρχης Γουίλιαμ Νόλντ, που σκοτώθηκε από πυρά πυροβολικού λίγη ώρα πριν την κατάπαυση του πυρός, έγινε η τελευταία επίσημη απώλεια του πολέμου.
Η συμφωνία ήταν ιστορική αλλά προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση και στις δύο πλευρές του Ειρηνικού. Ο Αμερικανός Πρόεδρος Νίξον υποσχέθηκε μυστικά στον Θιέου (τον πρόεδρο του Νοτίου Βιετνάμ), ότι η αμερικανική αεροπορική ισχύς θα παρέμενε στη διάθεση της Σαϊγκόν, ενώ η αντίδραση στις ίδιες τις ΗΠΑ αποτυπώθηκε στη μη ψήφιση της συμφωνίας από το Κογκρέσο. Ο πόλεμος δυστυχώς θα συνεχιστεί μεταξύ των δυνάμεων των δύο κρατών του Βιετνάμ, που απολάμβαναν ακόμα τη στήριξη των πολιτικών τους πατρώνων.
Στις 30 Απριλίου του 1975, δύο και πλέον χρόνια μετά την υπογραφή των συμφωνιών, ο τελευταίος Αμερικανός στρατιώτης εγκαταλείπει το Βιετνάμ και ο Βορράς θα κυριαρχήσει πλήρως στη χώρα μεταονομάζοντας την ιστορική Σαϊγκόν σε “Χο Τσι Μινχ”.
