Κάθε 20η Ιουλίου η Τουρκία εορτάζει την “επιχείρηση ειρήνης” (για τους Τούρκους), ή όπως την γνωρίζουμε εμείς, ως τη βάρβαρη εισβολή στην Κύπρο. Οι εορτασμοί όμως σταματούν την ίδια μέρα, γιατί στις 21 είναι επέτειος βύθισης πλοίου από την πολεμική τους αεροπορία… αλλά ενός τουρκικού πλοίου.
Πίσω από το περιστατικό αυτό υπάρχει η ηρωϊκή προσπάθεια του ‘Ελληνα πλωτάρχη Ελευθερίου Χανδρινού και του πληρώματος του αρματαγωγού “Λέσβος”, που αποβίβασε στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ στην Πάφο, όταν έμαθε ότι έχει αρχίσει η εισβολή. Το αρματαγωγό μετά την αποβίβαση, βομβάρδισε τους τουρκοκυπριακούς θύλακες της Πάφου, προκαλώντας πολλές απώλειες ανάμεσα στους Τουρκοκυπρίους, αναγκάζοντας τους να παραδοθούν.
Πριν παραδοθούν οι Τουρκοκύπριοι της Πάφου, έκαναν εκκλήσεις προς το τουρκικό επιτελείο για άμεση βοήθεια, αναφέροντας πως έχει φτάσει ο Ελληνικός Στόλος και τους βομβαρδίζει. Το τουρκικό επιτελείο ζήτησε από τρία αντιτορπιλικά, τα «Kocatepe», «Adatepe» και «Fevzi Cakmak», που ναυλοχούσαν μεταξύ Ρόδου και Κύπρου, να κατευθυνθούν προς Πάφο και να εμπλέξουν τα (ανύπαρκτα) ελληνικά πλοία, ενώ ταυτόχρονα ετοιμάστηκε ένας μεγάλος αριθμός τουρκικών F-100D με βόμβες και ρουκέτες.
Τα τουρκικά αεροσκάφη εντόπισαν τα πλοία, τα οποία όμως νόμισαν ότι είναι ελληνικά και τους επιτέθηκαν, αγνοώντας τις ειδοποιήσεις από ασύρματο και τις τουρκικές σημαίες, ως τέχνασμα. Έτσι, συγκέντρωσαν τα πυρά τους στο «Kocatepe». To πλοίο δέχτηκε πολλές βόμβες και ρουκέτες, και εν τέλει βυθίστηκε, μάλλον από ανατίναξη μιας αποθήκης πυρομαχικών. Στο «Kocatepe» σκοτώθηκαν 54 ναύτες, ενώ απώλειες υπήρξαν και στο «Adatepe» και «Fevzi Cakmak» ανεβάζοντας τον αριθμό των νεκρών στους 67.
Δεν είναι προφανώς και η πλέον περήφανη μέρα στην ιστορία του τουρκικού ναυτικού, ούτε και της τουρκικής αεροπορίας. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε από ελληνικής πλευράς και τις απώλειες από φίλια πυρά στην αποστολή “Νίκη”.
