Μέλη Παλαιστινιακής οργάνωσης πραγματοποιούν αεροπειρατεία στην πτήση 139 της Air France. Το αεροπλάνο Airbus A300B4-203 της γαλλικής εταιρείας είχε απογειωθεί από το Ισραήλ με 188 επιβάτες και 12μελές πλήρωμα με ενδιάμεση στάση στην Αθήνα και τελικό προορισμό το Παρίσι. Στην Αθήνα, επιβιβάστηκαν 58 επιβάτες, ανάμεσα τους και 2 μέλη του «Λαϊκού Μετώπου για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης-επιχειρήσεις εξωτερικού» και 2 των γερμανικών «Επαναστατικών Πυρήνων».
Προς το Παρίσι, οι αεροπειρατές πήραν τον έλεγχο και κατηύθυναν το αεροπλάνο αρχικά προς την Βεγγάζη της Λιβύης, όπου έμεινε για ανεφοδιασμό. Εκεί απελευθέρωσαν μια Αγγλο-Ισραηλινή όμηρο, που προσποιήθηκε αποβολή και κατόπιν πέταξαν στο Εντέμπε της Ουγκάντα.
Η Ουγκάντα ήταν μια από τις ελάχιστες χώρες που ακόμη παρείχαν πολιτικό άσυλο και προστασία στους αεροπειρατές. Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, οι βίαιες και συχνά φονικές αεροπειρατείες ήταν συχνές, τόσο από Άραβες εξτρεμιστές με στόχο κυρίως το Ισραήλ, όσο και από ευρωπαϊκούς πυρήνες τρομοκρατίας. Ωστόσο, η σκληρή καταστολή και η επιβολή κυρώσεων σε όσους περιέθαλπταν τρομοκράτες, έκαναν πολλά κράτη να μην αποδέχονται την προσγείωση των αεροσκαφών υπό ομηρία, πόσο μάλλον να προσφέρουν καταφύγιο στους αεροπειρατές.
Η Ουγκάντα, ωστόσο, υπό τη σκληρή στρατο-λαϊκή δικτατορία του Ιντί Αμίν Νταντά, βρισκόταν ήδη από πενταετίας σε τεταμένη σχέση με το διεθνή περίγυρο. Ο πρώην στρατηγός και αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, είχε ανατρέψει τον εξαιρετικά διεφθαρμένο και σκληρό, πρόεδρο Μίλτον Ομπόντε το 1971, αναλαμβάνοντας το διπλό ρόλο του πολιτικού και στρατιωτικού ηγέτη και οδηγώντας τη χώρα σε μια περίοδο οικονομικής ανάπτυξης με έντονα στοιχεία κρατισμού και καταγγελίας των “μοχθηρών ξένων κέντρων εξουσίας”.
Η οικονομική ανάπτυξη ήρθε ως επακόλουθο μεγάλων εκκαθαρίσεων μεταξύ πολιτών της χώρας και της υφαρπαγής των περιουσιών τους καθώς και εκείνων δεκάδων χιλιάδων μη Αφρικανών υπηκόων της, κυρίως ασιατικής ή ευρωπαϊκής καταγωγής. Αν και ο Αμίν Νταντά υποστηρίχθηκε αρχικά από δυτικές χώρες (μεταξύ αυτών και το Ισραήλ) στο πραξικόπημά του κατά του καταπιεστικού Ομπόντε, που είχε πλησιάσει έντονα τις χώρες του Ανατολικού μπλοκ, η υποστήριξη ατόνησε όταν αποδείχθηκε ακόμη πιο αδίστακτος.
Το άσυλο που παρείχε η Ουγκάντα στο κατειλημμένο αεροσκάφος αποδείχθηκε σωτήριο για 156 μη Εβραίους επιβάτες που απελευθερώθηκαν. Όμως 83 εβραϊκής καταγωγής και Ισραηλινοί πολίτες παρέμειναν σε αιχμαλωσία στο Εντέμπε μαζί με 20 ακόμα Ευρωπαίους που αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν τους ομήρους, μεταξύ τους και το πλήρωμα του αεροσκάφους. Στις 4 Ιουλίου, ισραηλινή επιχείρηση οδήγησε σε απελευθέρωση των ομήρων (Operation Thunderbolt). Στην στρατιωτική επιχείρηση έχουμε αναφερθεί εκτεταμένα στο παρακάτω δημοσίευμα.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 4 Ιουλίου 1976: Επιχείρηση «Thunderbolt», επίθεση στο Εντέμπε
