Με αφορμή την εισβολή του Βιετνάμ στην Καμπότζη το 1978 και τη διάλυση του εκεί υποστηριζόμενου από το Πεκίνο καθεστώτος των Ερυθρών Χμερ, η Κίνα εισβάλει στα βόρεια εδάφη του Βιετνάμ. Μια δύναμη 250.000 ανδρών και 200 περίπου αρμάτων μάχης εφορμά από 26 σημεία σε ένα μέτωπο 800 χιλιομέτρων περίπου και καταλαμβάνει μερικές μεθοριακές πόλεις, προελαύνοντας σε βάθος 40 χιλιομέτρων.
Έχοντας υποστηρίξει το Βιετνάμ στους πολέμους των 30 τελευταίων ετών, η Κίνα επικαλέστηκε το διόλου πιστευτό επιχείρημα πως όφειλε να προστατέψει τους ομοεθνείς Κινέζους από την κακομεταχείριση που επιφύλασσε το Ανόι στην Καμπότζη. Το Βιετνάμ, από την άλλη δεν αντιστάθηκε ιδιαίτερα στα σύνορα. Κρατώντας τις μονάδες του στρατού σε εφεδρεία για την προστασία της πρωτεύουσάς του, επιστράτευσε περίπου 150.000 εφέδρους από τη συνοριακή ζώνη, που έχοντας άριστη γνώση της περιοχής τους, διεισέδυσαν στα μετόπισθεν των Κινέζων και τους έφθειραν με ανταρτοπόλεμο.
Η σύγκρουση μεταξύ των δύο σοσιαλιστικών χωρών θα διαρκέσει σχεδόν ένα μήνα και παρά τις εκατέρωθεν θριαμβολογίες, κανείς από τους αντιπάλους δεν θα πετύχει τους σκοπούς του. Η Κίνα δεν κατόρθωσε να προελάσει μέχρι το Ανόι, όπως υπολόγιζε, ώστε να εξαναγκάσει το Βιετνάμ να εγκαταλείψει την Καμπότζη. Παρέμεινε καθηλωμένη σε μια μικρή μεθοριακή ζώνη υφιστάμενη μεγάλες απώλειες. Το Βιετνάμ από τη μεριά του, αν και κατόρθωσε να συγκρατήσει τον Λαϊκό Επαναστατικό Στρατό, δεν κατόρθωσε να τον εκδιώξει, με τα σύνορα των δύο χωρών να αποκαθίστανται μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ.
Πιο έμπειρος, ο βιετναμικός στρατός αποτέλεσε σκληρό αντίπαλο για τον κινεζικό, που δεν είχε πολεμήσει από την εποχή του πολέμου της Κορέας και μετά και είχε εξελιχθεί ελάχιστα από τότε. Έτσι, μετά τον συγκεκριμένο πόλεμο ο κινεζικός στρατός προχώρησε σε μεγάλες αλλαγές νοοτροπίας και αναδιοργανώθηκε εκ βάθρων.
Αλλά και στο Βιετνάμ, το σοκ από την έλλειψη σοβιετικής υποστήριξης, που θεωρείτο δεδομένη ως τότε, ώθησε την ηγεσία της χώρας σε σημαντικές αλλαγές. Ο στρατός θεώρησε πως πολέμησε καλά αλλά το βόρειο σύνορο θεωρήθηκε πολύ ευαίσθητο, ωθώντας την κυβέρνηση του Ανόι να μετακινήσει σημαντικές ομάδες πληθυσμού που θεωρήθηκαν “φιλοκινεζικές”, ενώ η εξάρτηση από την ΕΣΣΔ έγινε ακόμα μεγαλύτερη παραχωρώντας μάλιστα και μια στρατιωτική βάση στην τελευταία ως ανταπόδοση για πολιτική στήριξη.
Οι σχέσεις του Βιετνάμ με την Κίνα παρέμειναν τεταμένες καθόλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, με αρκετά θερμά συνοριακά επεισόδια και κρίσεις στην ξηρά αλλά και στη θάλασσα με επίκεντρο τα διαφιλονικούμενα νησιά Σπράτλυ. Τελικά, το 1990, οι σχέσεις τους ομαλοποιήθηκαν αλλά η πολυπόθητη συμφωνία ειρήνευσης δεν επιτεύχθηκε μέχρι το 1999.
