Μετά από 11,5 μήνες πολιορκίας από τις ομοσπονδιακές δυνάμεις της Γιουγκοσλαβίας και τις δυνάμεις των Σερβοβοσνίων, η κροατική πόλη του Βούκοβαρ πέφτει.
Το Βούκοβαρ ήταν στην δυτική όχθη του Δούναβη, πολυεθνικό με μεγάλη εμπορική δραστηριότητα και ιδιαίτερα όμορφό αρχιτεκτονικά, με 84.000 κατοίκους, Κροατών (47%), Σέρβων (32%), Ούγγρων, Σλοβάκων κ.α. Καθώς η τύχη την έφερε στα σύνορα Κροατίας και Σερβίας, βρέθηκε στη δίνη του κυκλώνα με τη διάσπαση των δημοκρατιών της άλλοτε Γιουγκοσλαβίας. Οπότε άρχισε να σφυροκοπάται και να πολιορκείται από ένα μίγμα ομοσπονδιακών δυνάμεων (ο άλλοτε Ομοσπονδιακός Γιουγκοσλαβικός Στρατός τελούσε ακόμα υπό την εξουσία του Βελιγραδίου, αν και πολλοί Κροάτες, Σλοβένοι και Βόσνιοι είχαν εγκαταλείψει τις τάξεις του), της Σερβικής Εθνοφυλακής και ανεξαρτήτων σερβικών παραστρατιωτικών δυνάμεων (Λευκοί Αετοί και Τίγρεις του Αρκάν). Συνολικά 36.000 έναντι 1.800 περίπου Κροατών Εθνοφυλάκων, αστυνομικών και λοιπών δυνάμεων.
Οι εχθροπραξίες που ξεκίνησαν με υποκίνηση παραστρατιωτικών δυνάμεων τον Μάϊο στο Μπορόβο Σέλο, οδήγησαν στην είσοδο στα προάστια του Βούκοβαρ του Ομοσπονδιακού Στρατού. Η κίνηση χαιρετίστηκε από τοπικούς αξιωματούχους ως εμπέδωση της τάξης, αλλά επιτάχυνε τις διαδικασίες απόσχισης της Κροατίας από τη Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία.
Το επιτελικό σχέδιο των Σέρβων, που προέβλεπε ταχεία προέλαση και κατάληψη του Ζάγκρεμπ σκόνταψε στην αντίσταση στο Βούκοβαρ. Με διαρκείς βομβαρδισμούς από αεροσκάφη και πυροβολικό και διεισδύσεις χερσαίων δυνάμεων η πόλη θα μετατραπεί σε σωρό ερειπίων, αλλά θα ακυρώσει στην πράξη το σχέδιο περί εξαναγκασμού της Κροατίας να επιστρέψει στην “νομιμότητα” του Βελιγραδίου. Κατά συνέπεια θα είναι κομβικής σημασίας στην κατάρρευση όλου του Τιτοϊκού οικοδομήματος της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας στα επόμενα χρόνια.
