Η Δύναμη Επιβολής Τάξης στο Κόσοβο (Kosovo Force of Order-KFOR) εισέρχεται για πρώτη φορά στο γιουγκοσλαβικό έδαφος, στο Κόσοβο (Κοσσυφοπέδιο), με σκοπό την εμπέδωση της τάξης και την αντιμετώπιση των φαινομένων έλλειψης εφοδίων και αντεκδίκησης μεταξύ των σερβικής και αλβανικής καταγωγής κατοίκων.
Η δύναμη ιδρύθηκε με την Απόφαση 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και συγκροτήθηκε κατά βάση από το ΝΑΤΟ, με τη συμμετοχή 50.000 ανδρών και γυναικών (στο απόγειό της) από 39 ΝΑΤΟϊκά και μη κράτη, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα. Αποστολή της Δύναμης Κοσόβου ήταν η επιβολή κατάπαυσης του πυρός, ο αφοπλισμός του “Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσόβου” (UCK) που οι δυτικές δυνάμεις είχαν οργανώσει, εκπαιδεύσει και εξοπλίσει καθώς και άλλων ενόπλων αλβανικών ομάδων και η εμπέδωση γενικά περιβάλλοντος τάξης και ασφάλειας στη περιοχή για την επιστροφή των προσφύγων στις εστίες τους.
Μέχρι τις 20 Ιουνίου οι δυνάμεις ασφαλείας του Σερβικού στρατού και αστυνομίας θα έχουν αποσυρθεί πλήρως. Οι δυνάμεις της KFOR ως επιχείρηση “Joint Guardian”, θα εισέλθουν σταδιακά απλώνοντας το δίκτυό τους σε όλη την επαρχία. Αμηχανία προκάλεσε για μια στιγμή η αιφνίδια εισροή Ρώσων στρατιωτών (προερχόμενων από μηχανοκίνητες δυνάμεις αλεξιπτωτιστών της ειρηνευτικής δύναμης στη Βοσνία), λίγο πριν την είσοδο των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ, αλλά με διαπραγματεύσεις οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ και οι Ρώσοι κατάφεραν να βρουν έναν κοινό βηματισμό.
Αρχικά, η επαρχία χωρίστηκε σε πέντε γεωγραφικές περιοχές καθεμία υπό τη διοίκηση μιας πολυεθνικής ταξιαρχίας με ένα πρωτεύον έθνος αντίστοιχα, για να ασκεί διοίκηση. Οι Ρώσοι δεν χρεώθηκαν συγκεκριμένο έδαφος διεκδικώντας το προνόμιο να κινούνται ελεύθερα, διατηρώντας όμως συνδέσμους, για να μην υπάρξουν “τριβές” με τις άλλες ξένες δυνάμεις.
Η δύναμη της KFOR αναδιοργανώθηκε αρκετές φορές. Γεγονός είναι πως στο Κοσσυφοπέδιο δεν παρατηρήθηκαν ξανά φαινόμενα εθνοτικής βίας. Βέβαια με την εκδίωξη των περισσότερων Σέρβων από την επαρχία δεν υπήρχαν και πολλά περιθώρια αντιπαραθέσεων.
Από την άλλη πολλοί Αλβανόφωνοι πρόσφυγες δεν επέστρεψαν ξανά, παραμένοντας σε ασφαλείς χώρες της Ευρώπης. Επίσης, στο Κοσυφοπέδιο, που επίσημα δεν έχει αποσχιστεί από τη Σερβία, οι πρώην οπλαρχηγοί του UCΚ κατήλθαν στον πολιτικό στίβο, κυριαρχώντας στην κυβέρνηση της επαρχίας έκτοτε.
Το 2006 η διεθνής κοινότητα προώθησε ιδέα ανεξαρτησίας που όμως, με το φόβο της αρνητική στάση της Ρωσίας που έχει δικαίωμα veto στον ΟΗΕ, αφέθηκε μετέωρη. Το 2008 η κυβέρνηση της Πρίστινα διακήρυξε μονομερώς την απόσχιση και ανεξαρτησία του Κοσόβου καλώντας σε δημοψήφισμα, από το οποίο όμως οι Σέρβοι απείχαν. Η κατάσταση παραμένει συγκεχυμένη. Σήμερα, 112 χώρες αναγνωρίζουν το Κοσυφοπέδιο ως ανεξάρτητο μεταξύ τους όλες σχεδόν οι Βαλκανικές. Στην Ευρώπη δεν το αναγνωρίζουν οι Σερβία, Ελλάδα, Ρωσία, Κύπρος, Ισπανία, Σλοβακία και Ρουμανία.
