Πολιορκώντας το δολοφόνο του Καίσαρα, Δέκιμο Ιούνιο Βρούτο, κοντά στη Μutina (σημ. Μοδένα) στη Βόρεια Ιταλία, με δύο πιστές λεγεώνες βετεράνων, ο Μάρκος Αντώνιος ξαφνιάστηκε βλέποντας μια ισχυρή δύναμη στρατού, πιστού στη Σύγκλητο της Ρώμης, να τον καταδιώκει.
Στις δύο λεγεώνες του Αντωνίου, οι ύπατοι Γάϊος Πάνσα Καιτρονιανός, Αίλιος Χίρτιος κι ο μικρός Οκταβιανός (μετέπειτα Οκταβιανός Καίσαρας) αντιπαρέτασσαν οκτώ, με τις μισές ωστόσο να να είναι βιαστικά επιστρατευμένοι και αδοκίμαστοι στρατιώτες, καθώς και μια μικρή δύναμη ιππικού.
Ο Αντώνιος έλαβε θέση σε ευνοικό για αυτόν έδαφος υπολογίζοντας να εμπλέξει τις δυνάμεις των αντιπάλων του τμηματικά και να τις νικήσει σε μια αμυντική μάχη. Η πρώτη επίθεση του Καιτρονιανού απέτυχε παταγωδώς, με τον ίδιο να σκοτώνεται και τις δυνάμεις του να υφίστανται μεγάλες απώλειες. Ο μέχρι εκείνη τη στιγμή νικηφόρος Αντώνιος παρασύρθηκε –ως συνήθως- και εξαπέλυσε καταδίωξη εγκαταλείποντας τη θέση του. Οπότε ο στρατός του δεχόμενος την πλευρική επίθεση των ξεκούραστων δυνάμεων του Χίρτιου υπέστη ήττα.
Ευτυχώς όμως χάρις στην εμπειρία των ανδρών του και στο ιππικό του ο Μάρκος Αντώνιος υποχώρησε διασώζοντας το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεών του. Οι δημοκρατικοί από την πλευρά τους γιόρτασαν τη «μεγάλη νίκη» και ο Κικέρωνας εκφώνησε τον 14ο Φιλιππικό στη Σύγκλητο, υμνώντας την επιτυχία και την ανδρεία των υπάτων, ιδιαίτερα του Οκταβιανού (που δεν έλαβε ενεργά μέρος στη μάχη).
Έξη μέρες μετά, στη μάχη της Μutina, οι δυνάμεις των Δημοκρατικών θα αναγκάσουν τελικά τον Μάρκο Αντώνιο να εγκαταλείψει την πόλη και να αποσυρθεί, αλλα με νέες μεγάλες απώλειες για τις ίδιες και με θάνατο των πιο έμπειρων στρατηγών τους. Έτσι οι εορτασμοί ήταν πρόωροι καθώς θα ακολουθούσε η επιστροφή του Μάρκου Αντωνίου και η καταστροφή των δυνάμεων των Συγκλητικών και της ίδιας της ρωμαϊκής πολιτείας.
