Ο βυζαντινός στρατός με επικεφαλής τον αυτοκράτορα Ηράκλειο συντρίβει τον περσικό στη Μεσοποταμία, έξω από την αρχαία πόλη της Νινευί.
Η εκστρατεία του Ηρακλείου έλαβε χώρα μετά από τις κατακτήσεις της Παλαιστίνης και της Συρίας από τους Σασσανίδες Πέρσες, με καταστροφή πόλεων και μοναστηριών και τον εξανδραποδισμό των χριστιανών κατοίκων τους. Οι Πέρσες εκμεταλλεύτηκαν για ακόμα μια φορά την περιδίνηση της αυτοκρατορίας σε εσωτερική κρίση, μετά τη δολοφονία του αυτοκράτορα Μαυρικίου από τον Φλάβιο Φωκά, εισβάλοντας και κυριαρχώντας στις περιοχές του Λεβάντε, της Αιγύπτου, αποσπώντας ακόμα και εδάφη της Μικράς Ασίας.
Το 610, η άνοδος του Ηρακλείου στο θρόνο έδωσε το προβάδισμα στην προσπάθεια των αυτοκρατορικών δυνάμεων, που απωθώντας τους Πέρσες από τα εδάφη τους, μετέφεραν τον πόλεμο στη χώρα τους. Οι Σασσανίδες Πέρσες το 626 συμμάχησαν με τους Αβαροσλάβους στέλνοντας χρυσό και το στόλο τους για να κόψουν τον ανεφοδιασμό της Κωνσταντινούπολης, ενώ οι Άβαροι την πολιορκούσαν από την ξηρά. Οι τελευταίοι όμως απέτυχαν να την καταλάβουν. Ο Ηράκλειος συμμάχησε με τους Τούρκους του Καυκάσου (Göktürk), που με 40.000 πολεμιστές σάρωσαν τη βόρεια Περσία. Ο ίδιος στις αρχές Δεκεμβρίου του 627 κατασκήνωσε κοντά στα ερείπια της αρχαίας ασσυριακής πρωτεύουσας Νινευί.
Οι Σασσανίδες με έναν σημαντικά μικρότερο στρατό, ακολούθησαν τους Βυζαντινούς και τους αντιμετώπισαν σε μια ανοιχτή πεδιάδα. Οι Πέρσες επιτέθηκαν πρώτοι υπολογίζοντας στον αιφνιδιασμό και στην ικανότητά τους να αποδυναμώνουν τον αντίπαλο με βέλη και ακόντια. Ο Ηράκλειος προσποιούμενος υποχώρηση, παρέσυρε τον περσικό στρατό στην ανοιχτή πεδιάδα και την κατάλληλη στιγμή αντεπιτέθηκε ορμητικά, κλείνοντας την απόσταση μεταξύ τους και δίνοντας έτσι ελάχιστο χρόνο στους Πέρσες να τοξεύσουν αποτελεσματικά.
Η μάχη διεξήχθη με σπαθιά και λόγχες, που οι Βυζαντινοί είχαν το πλεονέκτημα. Μετά από ώρες, οι Πέρσες έσπασαν και υποχώρησαν σε μια συστάδα λόφων. Οι αντίπαλοί τους τους επιτέθηκαν και τους αποδεκάτισαν. ‘Εξι από τους δώδεκα χιλιάδες Πέρσες έπεσαν νεκροί. Ο στρατηγός τους, Ραζάντ (Ραζάτης κατά τους Βυζαντινούς χρονογράφους), προκάλεσε τον Ηράκλειο σε μονομαχία, που ο αυτοκράτορας δέχτηκε και τον σκότωσε.
Η ήττα ήταν σημαντική όχι μόνο διότι αποσόβησε τον περσικό κίνδυνο, έστω και προσωρινά, αλλά διότι έδωσε ξανά κύρος στην αυτοκρατορία και στον Ηράκλειο προσωπικά για να αντιμετωπίσει την απειλή των Αβάρων, που είχαν κατακλύσει τον χώρο της χερσονήσου του Αίμου. Ο Ηράκλειος θα καταλάβει την ανυπεράσπιστη πρωτεύουσα του Σασσανιδικού βασιλείου, θα λεηλατήσει τα αμύθητα πλούτη και θα ανακτήσει τον Τίμιο Σταυρό και 300 λάβαρα που οι Πέρσες είχαν καταλάβει στα πεδία των μαχών τα προηγούμενα χρόνια. Ο βασιλιάς Χοσρόης θα ανατραπεί και θα εκτελεστεί από τους άρχοντές του και ο νέος βασιλιάς Σιρόης θα κλείσει ειρήνη με τον Ηράκλειο.
