Ο φραγκικός στρατός υπό τη διοίκηση του μαγιορδόμου (major domus = αξίωμα αντίστοιχο ενός πρωθυπουργού, με δικαστικά και στρατιωτικά καθήκοντα) Καρόλου Μαρτέλου (Martel= σφυρί), συντρίβει τον αραβικό που είχε εισβάλει στη Δυτική Ευρώπη.
Προελαύνοντας μέσα από την αυτοδιοίκητη τότε επαρχία της Ακουιτανίας, ένας μεγάλος αραβο-βερβερικός στρατός από την Ισπανία, συνάντησε τον ηνωμένο φραγκο-βουργουνδικό, μεταξύ των πόλεων Πουατιέ και Τουρ. Οι Άραβες σύμφωνα με τις πηγές, πρέπει να αριθμούσαν περί τους 20-25.000 άνδρες ενώ οι Φράγκοι συγκέντρωναν κάπου 15-20.000. Η μάχη κράτησε σχεδόν δύο μέρες και ήταν εξοντωτική. Οι Άραβες εξαπέλυαν θυελλώδεις επιθέσεις, κυρίως με το πολυάριθμο ιππικό τους που αποτελούσε το μεγαλύτερο μέρος της δύναμής τους, αλλά αυτές έσπαζαν στις άμυνες του βαριά θωρακισμένου φραγκικού πεζικού. Η ορμή των Αράβων κάμφθηκε τη δεύτερη μέρα, κάτω από βαρύτατες απώλειες. Με τον ηγέτη τους Αμπντούλ Ραχμάν αλ Γαφικί νεκρό, αποσύρθηκαν για να μην επιστρέψουν ποτέ ξανά.
Η ήττα των Αράβων συγκλόνισε τον ισλαμικό κόσμο. Περίπου 12.000 πολεμιστές άφησαν την τελευταία τους πνοή μπροστά στα τετράγωνα των Φράγκων. Μέχρι σήμερα, οι αραβικές πηγές αναφέρονται στη μάχη «του ανακτόρου των Μαρτύρων». Η νίκη του Μαρτέλου έθεσε το θεμέλιο της δυναστείας των Καρολιδών στη Φραγκία και της πρωτοκαθεδρίας του φραγκικού κράτους στην κεντρική Ευρώπη για τα επόμενα 250 χρόνια.
