Έχοντας αντιμετωπίσει μια σειρά από εισβολές και ήττες από τους Ούγγρους, ο ηγεμόνας της Ανατολικής Φραγκίας (η επικράτεια των Φράγκων -δημιούργημα του Καρλομάγνου- χωρίστηκε σε δυτική, κεντρική και ανατολική το 843, με τη συνθήκη του Βερντέν μεταξύ των τριών εγγονών του μετά από χρόνια εμφυλίου πολέμου), ο Λουδοβίκος ο Δ΄ο παίς (Ludwig das Kind) συγκάλεσε πανστρατιά από όλους τους ευγενείς και βασάλους του, με ποινή θανάτου αν δεν ανταποκρίνονταν, και κινήθηκε εναντίον των Ούγγρων.
Ο Φραγκικό-Σουαβικός στρατός στρατοπεύδευσε στην όχθη του ποταμού Λεχ, κοντά στο Άουσμπουργκ (Augsburg). Οι Ούγγροι, πληροφορούμενοι τις φραγκικές κινήσεις, εφάρμοσαν ένα τακτικό σχέδιο που ταίριαζε στην πολεμική τους κουλτούρα. Έτσι το χάραμα της 12ης Ιουνίου 910, ισχυρή ομάδα ουγγρικού ιππικού πλησίασε το εχθρικό στρατόπεδο και εξαπέλυσε κύματα βελών εναντίον του. Πολλοί πολεμιστές σκοτώθηκαν σε αυτήν την επίθεση, με τους υπόλοιπους να ετοιμάζονται βιαστικά και να παρατάσσονται προς μάχη. Οι Ούγγροι παρέσυραν τους Φράγκους με μια προσποιητή υποχώρηση κυκλώνοντάς τους και με μια αποφασιστική αντεπίθεση τους διέλυσαν.
Ο Λουδοβίκος διέφυγε με λίγους πολεμιστές αλλά ο ανθός του στρατού και της αριστοκρατίας του αφανίστηκε, ρίχνοντας το βασίλειο σε οικονομική και πολιτική κρίση. Πέθανε τον επόμενο χρόνο συντετριμμένος και με ασθενή κράση. Οι Ούγγροι έχασαν τόσους λίγους άνδρες που λίγες μέρες μετά παραμόνεψαν και κατέστρεψαν άλλον έναν γερμανικό στρατό, στη μάχη του Ρέντνιτζ, λεηλατώντας ανενόχλητοι την ευρύτερη χώρα για εβδομάδες.
Οι ουγγρικές επιδρομές στην Ανατολική Φραγκία θα συνεχιστούν τα επόμενα 50 χρόνια μέχρι τη δημιουργία της «Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του γερμανικού έθνους».
