Ο ενωμένος συμμαχικός στόλος της Ισπανικής Αυτοκρατορίας και των συμμάχων της (400 πλοία και 60.000 άνδρες) καταλαμβάνει την Τύνιδα εκδιώκοντας τους Οθωμανούς.
Ο Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσσα είχε οριστεί ναύαρχος των Οθωμανών λίγο πριν. Εκτελώντας εντολές του σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, κατασκεύασε έναν μεγάλο στόλο και έπλευσε στα παράλια της Ιταλίας λεηλατώντας τα. Κατόρθωσε να εκθρονίσει τον ηγεμόνα της Τύνιδας και να χρησιμοποιήσει το λιμάνι της σαν ορμητήριο, μετά την αποτυχία κατάληψης της Μάλτας.
Η προσέγγιση στα εδάφη της Ισπανίας ήταν πλέον απειλητική. Έτσι, ο βασιλιάς Κάρολος ο 5ος συγκέντρωσε συμμάχους από όλη την Ευρώπη, πλην της αντιπάλου του Γαλλίας και έπλευσε στην Τύνιδα την οποία κυριολεκτικά ισοπέδωσε. Πάνω από 30.000 κάτοικοι σκοτώθηκαν και η δυσωδία των πτωμάτων ανάγκασε τους πάντες να τηρούν απόσταση από την πόλη. Ο Μπαρμπαρόσσα διέφυγε με αρκετές δυνάμεις, αλλά ο στόλος του καταστράφηκε.
Το χτύπημα ήταν μεγάλο αλλά όχι οριστικό. Ο Κάρολος απέδειξε την ισχύ του στρατού και ναυτικού του και την ικανότητά του να υποστηρίζει εκστρατείες μακρυά από τη βάση του. Γιόρτασε τον θρίαμβό του στη Ρώμη μαζί με τον Πάπα, που τον αναγνώρισε ως προστάτη της πίστης. Μια ακόμη εξέλιξη της επιτυχίας αυτής ήταν να έλθουν οι Γάλλοι (εχθροί της Ισπανίας) κοντά με τους Οθωμανούς, οργανώνοντας την πρώτη χριστιανική πρεσβεία και κερδίζοντας πολλά εμπορικά και αμυντικά προνόμια.
Ο Μπαρμπαρόσσα, όμως, που είχε διαφύγει στην Αλγερία, αναδιοργανώθηκε και το επόμενο έτος επέδραμε στη Μαόν, στις Βαλεαρίδες, τη λεηλάτησε και πήρε μαζί του 6.000 χριστιανούς σκλάβους. Μάλιστα οι Οθωμανοί θα επιστρέψουν χρόνια αργότερα και θα καταλάβουν την Τύνιδα εκ νέου το 1574. Η οθωμανική Τυνησία θα παραμείνει αυτόνομο βασίλειο μέχρι τη γαλλική κατάκτηση το 1830.
