Η δράση του Douglas A-26 «Ιnvader» σε Ειρηνικό, Ευρώπη, Κορέα και Βιετνάμ

Ειρηνικός

Το θρυλικό Douglas A-26 «Invader» ξεκίνησε δράση – αν και όχι εκτενή – εναντίον των Ιαπώνων κατά τον Β’ Παγκόσμιο. Τον Ιούλιο του 1944, τέσσερα αεροσκάφη τέθηκαν σε αποστολές με την Πέμπτη Αεροπορική Δύναμη από βάσεις της Νέας Γουινέας, αλλά οι χειριστές δεν εντυπωσιάστηκαν από τις επιδόσεις τους. Στα συγκεκριμένα πρώιμα μοντέλα η θέση του κόκπτιτ δε βοηθούσε την ορατότητα, αφού ο πιλότος βρισκόταν στο ίδιο επίπεδο με το εμπρόσθιο τμήμα των ατρακτιδίων των κινητήρων. Ως αποτέλεσμα, οι πτήσεις χαμηλού υψομέτρου δυσκόλευαν τον εντοπισμό στόχων στο αφιλόξενο περιβάλλον της ζούγκλας. Το προσωπικό εδάφους αφήρεσε τα κελύφη των πολυβόλων κάτω από τις πτέρυγες επειδή έριχναν αισθητά την ταχύτητα των αεροπλάνων, αφήνοντας μόνο τα ριναία όπλα. Παράπονα υπήρξαν επίσης και με τη μειωμένη ισχύ πυρός τους. Μετά τις πρώτες δοκιμές, ο διοικητής, Πτέραρχος George Kenney, ενημέρωσε το Επιτελείο της Αεροπορίας περί της απροθυμίας του να αλλαχθούν τα διαθέσιμα αεροσκάφη του με τα A-26. Αργότερα βεβαίως – τον Ιούλιο του 1945 – τροποποίησε τη γνώμη του, αλλά ο πόλεμος τελείωσε προτού λάβει χώρα η αντικατάσταση των μεσαίων βομβαρδιστικών του.

Η Douglas προέβη σε βελτιώσεις του αεροπλάνου της, τοποθετώντας κάτω από κάθε πτέρυγα τρία πολυβόλα των 12,7 χλστ. χωρίς το αρχικό κέλυφός τους. Η πιο σημαντική αλλαγή αφορούσε την εγκατάσταση μιας νέας υπερυψωμένης καλύπτρας που αύξανε σημαντικά την ορατότητα. Όταν το φθινόπωρο του 1944 η Τρίτη Μοίρα Βομβαρδιστικών δοκίμασε το τροποποιημένο Α-26 και το έκρινε απολύτως κατάλληλο για επιχειρήσεις στο Νοτιοδυτικό Ειρηνικό. Τον Ιούνιο του 1945, το νέο αεροσκάφος συμμετείχε σε πέντε αποστολές εναντίον της Φορμόζας (Ταϊβάν) και ακολούθως μεταφέρθηκε στην Οκινάουα, αναλαμβάνοντας δράση από κοινού με τα Α-20.

Το Φεβρουάριο του 1944, το Γενικό Επιτελείο ενέκρινε συγκεκριμένο σχέδιο δράσεως δεκατριών μονάδων με A-26 από την Κίνα, αλλά οι καθυστερήσεις στην παραγωγή εμπόδισαν την υλοποίησή του. Τα νέα βομβαρδιστικά χρησιμοποιήθηκαν εκτενώς μόνο από την 319η Μοίρα της Εβδόμου Αεροπορικής Δυνάμεως. Αυτή συμμετείχε το 1944 σε επιχειρήσεις στην Ιταλία προτού επιστρέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες τον Ιανουάριο του 1945 για να εφοδιασθεί με A-26. Εν συνεχεία, μεταφέρθηκε στον Ειρηνικό και στις 16 Ιουλίου πραγματοποίησε την πρώτη της μάχιμη αποστολή με τα καινούρια αεροσκάφη.


Ευρώπη

Ευρυτέρα υπήρξε η χρήση του Douglas A-26 επί ευρωπαϊκού εδάφους κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου υπηρέτησε με την Ενάτη Αεροπορική Δύναμη. Ενσωματώθηκε στην 553η Μοίρα Βομβαρδιστικών έως τα τέλη του καλοκαιριού του 1944 και έλαβε μέρος σε αρκετές επιχειρήσεις στη Βορειοδυτική Ευρώπη. Δεκαοκτώ A-26 εστάλησαν στη Βρετανία, όπου μεταξύ της 6ης και 19ης Σεπτεμβρίου συμμετείχαν σε οκτώ αποστολές βομβαρδισμών μεσαίου ύψους, ξεκινώντας τη δράση τους από τη Βρέστη της Γαλλίας. Εν αντιθέση με την αρνητική του αξιολόγηση εναντίον των Ιαπώνων, στην Ευρώπη τα πράγματα ήταν αντίστροφα. Μπορούσε να μεταφέρει περισσότερες βόμβες από το A-20, είχε αυξημένη εμβέλεια, καλύτερη πτητική ικανότητα με έναν κινητήρα, ενώ η ευελιξία του υπερτερούσε κατά πολύ αυτήν του προκατόχου του, καθώς και του B-26. Κανένα αεροσκάφος δεν απωλέσθη κατά τη διάρκεια των οκτώ πρώτων δοκιμαστικών αποστολών και ως εκ τούτου, ο δικοιητής της Ενάτης Αεροπορικής Δύναμης εδέχθη την αντικατάσταση όλων των μεσαίων βομβαρδιστικών του με A-26 «Invaders».

Πέντε Μοίρες με A-26 έδρασαν εναντίον των Γερμανών. Οι πρώτες που τα παρέλαβαν εγκαίρως ήταν η 409η και η 416η, χρησιμοποιώντας τα στη Μάχη των Αρδεννών. Η 386η τα έθεσε σε επιχειρήσεις λίγο μετά, ενώ η 391η υπήρξε η τελευταία που εφοδιάστηκε με τα νέα βομβαρδιστικά, στέλνοντάς τα εναντίον γερμανικών δικτύων μεταφοράς προμηθειών. Έναν μικρό αριθμό τους παρέλαβε και η 410η Μοίρα με ρόλους καθοδηγήσεως των A-20 και B-26 στους στόχους τους. Τον Ιανουάριο του 1945, η 47η Μοίρα της Δωδεκάτης Αεροπορικής Δύναμης ενισχύθηκε με A-26 στην Ιταλία, τα οποία ανέλαβαν επιθέσεις εναντίον συγκεντρωμένων στρατευμάτων στην κοιλάδα του ποταμού Πάδου. Μερικά ακόμη γνώρισαν δράση με την 492η Μοίρα, για υποστήριξη μυστικών επιχειρήσεων και αντιστασιακών ομάδων.

Κορέα

Ο πόλεμος της Κορέας αιφνιδίασε την USAF, καθότι ήταν μια μεταβατική περίοδος από τα εμβολοφόρα στα αεριωθούμενα. Ως εκ τούτου, κάποια αεροσκάφη της εποχής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου χρειάστηκε να σταλούν εσπευσμένα σε μονάδες πρώτης γραμμής, συμπεριλαμβανομένου και του Douglas B-26 «Invader» (ονομαζόταν A-26 έως το 1947).

Αρχικώς η Αμερικανική Αεροπορία της Άπω Ανατολής διέθετε μόνο 26 αεροσκάφη, τα οποία στάθμευαν σε βάσεις της Ιαπωνίας. Η έναρξη της εμπλοκή τους στον πόλεμο καταγράφεται στις 28 Ιουνίου (μόλις τρεις ημέρες μετά την εισβολή της Βορείου Κορέας στο Νότο), ενώ την επόμενη κιόλας συμμετείχαν στην πρώτη επίθεση εναντίον βορειοκορεατικών βάσων στην Πιονγκ Γιανγκ. Τα B-26 ανέλαβαν και νυκτερινούς βομβαρδισμούς, αφού οι Βορειοκορεάτες και οι Κινέζοι σύμμαχοί τους άρχισαν τη μεταφορά προμηθειών τους υπό την κάλυψη του σκότους. Το αεροπλάνο ήταν το μόνο κατάλληλο για το συγκεκριμένο ρόλο, αφού τα F-82 «Twin Mustangs» – τα οποία ήταν εξοπλισμένα με ραντάρ – παρέμεναν επί ιαπωνικού εδάφους, ενώ τα F-80 ήταν πολύ γρήγορα για να εντοπίζουν στόχους κατά τη νύκτα.

To Β-26 στην Ινδοκίνα

Τον πρώτο χρόνο του πολέμου, οι μονάδες των B-26 επιχειρούσαν από βάσεις στην Ιαπωνία, αλλά την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1951 κάποιες εξ αυτών μεταφέρθηκαν στο Γκουνσάν και το Πουσάν της Κορέας. Οι νυκτερινές επιθέσεις σε εχθρικά κονβόϊ αποτέλεσαν τον κύριο ρόλο τους. Ορισμένα έφεραν προβολείς, κάποια στέλνονταν μαζί με αεροσκάφη ρίψεως φωτοβολίδων, ενώ άλλα δρούσαν σε ζεύγη ως ομάδες κυνηγών-δολοφόνων: το πρώτο εντόπιζε τον στόχο, ενώ το δεύτερο πραγματοποιούσε την επίθεση.

Πουσάν, Δεκέμβριος του 1952

Βιετνάμ

Τα B-26 «Invaders» έλαβε μέρος και στο Βιετνάμ, παραμένοντας εν υπηρεσία μέχρι το 1969 όπου αποσύρθηκαν και τα τελευταία εξ αυτών. Τα πρώτα που εστάλησαν στην Ανατολή ήταν πέντε RB-26. Οι Γάλλοι είχαν παραλάβει B-26 από το 1951 και τα χρησιμοποιούσαν για την εξουδετέρωση αντιαεροπορικών όπλων του Βιετ Μινχ έως το Μάϊο του 1954. Όμως οι Συμφωνίες της Γενεύης τερμάτισαν τη γαλλική εμπλοκή στο Βιετνάμ.

Το Β-26 επανεμφανίσθηκε στους βιετναμέζικους ουρανούς προς τα τέλη του 1961 και ήταν ένα από τα εμβολοφόρα που παρεδόθησαν στη 4400η Μοίρα Εκπαιδεύσεως Πληρωμάτων Μάχης, η οποία ιδρύθηκε στο Elgin της Φλόριντα. Μεταφέρθηκε στο Βιετνάμ για την εκπαίδευση, υποτίθεται, νοτιοκορεατών πιλότων, αλλά στην πραγματικότητα συμμετείχε σε αερομαχίες. Γρήγορα όμως παρουσιάστηκαν και προβλήματα με τα πεπαλαιωμένα πλέον βομβαρδιστικά όταν, κατά τη διάρκεια του 1963, δύο εξ αυτών καταστράφηκαν λόγω ελαττωμάτων στις πτέρυγες.

Νωρίτερα, η Πολεμική Αεροπορία είχε ζητήσει μια νέα έκδοση του B-26, που έλαβε την ονομασία B-26K «Counter Invader». Το συγκεκριμένο έφερε ισχυροτέρους κινητήρες και ενισχυμένες πτέρυγες με οκτώ πυλώνες για τη μεταφορά 8.000 λιβρών βομβών και ρουκετών.

B-26K «Counter Invader»

Αυτά τα ανακατασκευασμένα αεροσκάφη εφοδίασαν την 609η Μοίρα Ειδικών Επιχειρήσεων που ήδρευε στη Nakhom Phanom της Ταϊλάνδης και χρησιμοποιήθηκαν σε νυκτερινές αποστολές από το 1966 έως το Νοέμβριο του 1969. Ένας όμως αριθμός απωλειών αλλά και η έλλειψη ανταλλακτικών, οδήγησαν στην απόφαση της οριστικής αποσύρσεως των υπολοίπων από κάθε πεδίο μάχης, τερματίζοντας έτσι την ενεργό δράση του, διαρκείας 24 ετών.

Ένα Β-26Κ της 609ης Μοίρας Ειδικών Επιχειρήσεων στην Nakhom Phanom της Ταϊλάνδης

Most Popular