Χρειάστηκε μια στιγμή και μια μόνο βολή. Η δραματική φωτογραφία ενός C-7 Caribou, θύμα φιλίου πυρός, θα έπρεπε να βρίσκεται σε κάθε αίθουσα επιχειρήσεων πολεμικών Μοιρών. Διότι δεν σκοτώνει μόνο ο εχθρός, το ίδιο κάνουν και τα λάθη.
Στις 3 Αυγούστου 1967 ένα C-7B (s/n 62-4161) της 459ης Μοίρας Τακτικών Μεταφορών της USAF θα παρέδιδε πυρομαχικά σε μια βάση των Ειδικών Δυνάμεων (Base Area 121) στο Duc Pho της επαρχίας Quang Ngai, μια αποστολή ρουτίνας. Η προσέγγιση θα έφερνε το μεταγωγικό ακριβώς πάνω από τις θέσεις της 320ης Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού της 101ης Αερομεταφερόμενης στο Ha Thanh. Κανείς δεν κατάλαβε πώς έγινε το ατύχημα.
Το δικινητήριο ήταν στην τελική για προσγείωση όταν βρέθηκε στην γραμμή βολής των αμερικανικών πυροβόλων. Παρόλο που είδε δοθεί εντολή για παύση πυρών, ο Διοικητής της Πυροβολαρχίας δεν την είχε λάβει. Ένα βλήμα των 155 χιλ. διαπερνά την άτρακτο του αεροπλάνου αποκόπτοντας την ουρά.
Ακρωτηριασμένο, το Caribou βουτά ανεξέλεγκτο προς το έδαφος, μερικές γιάρδες από την αρχή του διαδρόμου. Πιο γρήγορα κι από να το σκεφτεί κανείς, ο πολεμικός φωτορεπόρτερ του UPI Χιρόμιτσι Μινέ «πιάνει» την στιγμή που το ‘Bou’ γκρεμίζεται από τον ουρανό κομμένο στα δύο. Το τριμελές πλήρωμα δεν είχε την παραμικρή ελπίδα.
Το περιστατικό υποχρέωσε τον Στρατό και την Αεροπορία να συνεργαστούν στενότερα ως προς τις διαδικασίες που διέπουν αεροπορικές επιχειρήσεις κοντά σε ζώνες πυρός του Πυροβολικού. Η εικόνα του «κεραυνοβολημένου» C-7, σημείο αναφοράς για τον διαρκή κίνδυνο των φιλιών πυρών, έκανε τον γύρο του κόσμου κερδίζοντας το βραβείο φωτογραφίας World Press και ένα ακόμη στον διαγωνισμό για την Φωτογραφία της Χρονιάς.
Επτά μήνες μετά την συγκλονιστική αυτή φωτογραφία, ο 27χρονος Ιάπωνας υπέκυψε στα εγκαύματα 2ου και 3ου βαθμού που υπέστη τον Μάρτιο του ’68 όταν το τεθωρακισμένο όχημα μεταφοράς προσωπικού στο οποίο επέβαινε έπεσε σε νάρκη στον δρόμο μεταξύ Hue και Phu Bai και πήρε φωτιά. Ένας ακόμη επιβαίνων έχασε την ζωή του και έξι τραυματίστηκαν.
Την σορό του συνόδεψε στο Τόκυο ο συνάδελφός του Κιόιτσι Σαουάντα, βραβευμένος με Pulitzer (1966) για τις φωτογραφίες του από τα πεδία των μαχών. Σκοτώθηκε κι αυτός, δολοφονημένος μαζί με τον επικεφαλής του γραφείου του UPI στην Καμπότζη Τζέσι Φρανκ Φρος… Σε έναν πόλεμο οι τραγωδίες ποτέ δεν είναι αρκετές. Στο Βιετνάμ περίσσευαν.
Αλέξανδρος Θεολόγου
Μια φωτογραφία, μια ιστορία: Ο ξαφνικός θάνατος ενός ‘Caribou’
