Υποτίθεται ότι θα ήταν μια ακόμη πτήση ρουτίνας, από το Νταχράν της Σαουδικής Αραβίας στην αεροπορική βάση Rhein-Main της Δυτικής Γερμανίας, θυμάται ο Τζέι Λάκλεν, πρώην πιλότος C-5 με 12.500 ώρες στο log book και συγγραφέας δύο βιβλίων με αναμνήσεις από τα χρόνια υπηρεσίας του στην USAF. Την ρουτίνα θα έσπαγαν δύο γυναίκες ναυτίλοι που θα πετούσαν μαζί τους την πρώτη τους αποστολή με Galaxy.
Οι γυναίκες άρχισαν να πετούν ως πληρώματα αέρος το 1982, εν προκειμένω ως ναυτίλοι. Την εποχή εκείνη οι ναυτίλοι των C-5 ήταν… απειλούμενο είδος καθώς τα συστήματα πλοήγησης INS (Inertial Navigation Systems) καταλάμβαναν ήδη την θέση τους στο κόκπιτ. Η δουλειά τους είχε περιοριστεί στον έλεγχο του ραντάρ καιρού και στην επεξεργασία των πληροφοριών από το τριπλό INS. Από την στιγμή που τα συστήματα διαχείρισης πτήσης FMS (Flight Management Systems) παρείχαν στους πιλότους σχεδόν όλες τις πληροφορίες που μέχρι τότε τους έδιναν οι ναυτίλοι, ήταν θέμα χρόνου να βρεθούν εκτός κόκπιτ.
«Ήταν μια από τις πρώτες μου πτήσεις ως συγκυβερνήτης. Το ξέρω αυτό επειδή είχαμε ακόμη εκείνο το ραντάρ καιρού που δεν άξιζε μία» αφηγείται. «Το ταξίδι πάνω από το βόρειο τμήμα της Σαουδαραβικής χερσονήσου είχε τον χειρότερο καιρό που είχα δει ποτέ, απ’ όλες τις φορές που το είχα κάνει. Παντού υπήρχαν καταιγίδες, κάποιες ορατές, άλλες –όταν βρισκόμασταν εντός της βάσης νεφών – όχι…» Εκείνη την στιγμή οι δύο ναυτίλοι βρήκαν την ώρα να λύσουν τις διαφορές τους.
«Παραλίγο να έλθουν στα χέρια» θυμάται. «Η Σάντυ και η Πέννυ, Ανθυποσμηναγοί και οι δύο, μέχρι τότε τα πήγαιναν καλά μεταξύ τους. Ωστόσο η ερμηνεία, υπό πίεση, των επιστροφών του ραντάρ στην μπάντα-Κ, οδήγησε βαθμηδόν σε μια οργισμένη διαφωνία ως προς ποία κατεύθυνση έπρεπε να στρίψει το αεροπλάνο για να αποφύγουμε τον καιρό.
Η Σάντυ, η ομορφούλα, και η Πέννυ, η ενδιαφέρουσα, σκυμμένες πάνω από την οθόνη του ραντάρ στην θέση του ναυτίλου, πίσω από τον πιλότο, άρχισαν να υψώνουν τον τόνο της φωνής τους που είχε αποκτήσει εριστικό και επιθετικό τόνο. Αρχίσαμε να αγχωνόμαστε με την διαφωνία τους, το μόνο που θέλαμε ήταν απλώς κάποιος να μας πει προς τα πού να στρίψουμε.
Πετούσαμε στα τυφλά ενώ πίσω μας η διένεξη γινόταν όλο και πιο έντονη. Αμφότερες ήταν ομόβαθμες, οπότε καμμιά τους δεν ήταν επικεφαλής. Τελικά μια από αυτές πήγε στο πίσω μέρος για να τσεκάρει τις έντυπες φόρμες ώστε να δει ποια ήταν αρχαιότερη. Δεν θυμάμαι ποια, όμως εν τέλει πήραμε τις πληροφορίες που θέλαμε εγκαίρως».
Το ταξίδι συνεχίσθηκε χωρίς άλλα απρόοπτα μέχρι την προσγείωση στην Φρανκφούρτη. Ο γυναικοκαυγάς για… υπηρεσιακούς λόγους των δύο ναυτίλων θα χάραζε αυτήν την αποστολή στην μνήμη του Τζέι Λάκλεν για πάντα. Επιμύθιον; Δεν υπάρχει αδιέξοδο στον στρατό που να μην επιλύει η επίκληση της επετηρίδας. Ο παλιός θα είναι αλλιώς, ακόμη και για λίγα λεπτά αρχαιότητας.
Αλέξανδρος Θεολόγου