Η Ιερουσαλήμ πέφτει στα χέρια του Σαλαδίνου (Σαλαχ-ουντ-ντίν), του σουλτάνου της Αιγύπτου και της Συρίας, μετά από 12ήμερη πολιορκία. Ο πόλεμος ξεκίνησε εξαιτίας χριστιανικής επιδρομής εναντίον αραβικού καραβανιού. Ο Σαλαδίνος συγκέντρωσε έναν ισχυρό στρατό και βάδισε εναντίον των Χριστιανών. Ο βασιλιάς της Ιερουσαλήμ, Γκυ ντε Λουζινιάν παρασύρθηκε με όλον τον στρατό του σε συνάντησή του, κυκλώθηκε εξαντλημένος από τη ζέστη στο Χαττίν, όπου και καταστράφηκε ολοκληρωτικά.
Με τα σταυροφορικά βασίλεια ουσιαστικά ανυπεράσπιστα, ο Σαλαδίνος κατέλαβε τη μία πόλη μετά την άλλη (Άκρα, Νεάπολη, Σιδώνα, Βηρυτό, Ασκελόν), εκτός από την Τύρο που υπεράσπιζε ο Κονράνδος ο Μομφερατικός. Τελικά, με μεγάλο στρατό (αναφέρονται 100.000 άνδρες αλλά πιο σύγχρονες εκτιμήσεις μιλούν για 20-30.000) έφτασε στα τείχη της Ιερουσαλήμ στις 20 Σεπτεμβρίου 1187. Απέναντί του έστεκε μόνο ο ιππότης Μπάλιαν του Ιμπελέν, λίγοι ιππότες του και η φρουρά και πολιτοφυλακή της πόλης.
Μετά από σκληρή μάχη με όλα τα είδη πολιορκητικής τακτικής, η πόλη εξαντλημένη παραδόθηκε κατόπιν συμφωνίας Μπάλιαν και Σαλαδίνου. Οι κάτοικοι εξαγόρασαν την ελευθερία τους και κατάφεραν να την εγκαταλείψουν υπό προστασία. Όσοι δεν μπορούσαν να πληρώσουν λύτρα γίνονταν σκλάβοι, αν και ο Σαλαδίνος απελευθέρωσε αρκετούς. Τελευταίοι εγκατέλεψαν την πόλη ο Μπάλιαν και ο πατριάρχης Ηράκλειος και η Ιερουσαλήμ έγινε ξανά μουσουλμανική μετά από 88 χρόνια.
