Το 1424, στο απόγειο του Εκατονταετούς Πολέμου μεταξύ των μεγάλων βασιλείων και πριγκηπάτων της Μεσαιωνικής Ευρώπης, συγκρούονται οι στρατοί των βασιλέων Ερρίκου του 7ου της Αγγλίας και του “δελφίνου” (που δεν είχε ακόμα επίσημα αναγνωριστεί ως βασιλέας της Γαλλίας), Καρόλου του 7ου. Η σύγκρουση συνέβη λίγα χρόνια μετά την γαλλική καταστροφή στο Αζινκούρ το 1415, με τους Γάλλους τώρα να καταδιώκουν τον αγγλικό στρατό στα όρια της επικράτειάς τους στη βόρεια Γαλλία.
Ο δελφίνος Κάρολος είχε αποκληρωθεί από τον πατέρα του, βασιλιά της Γαλλίας Κάρολο τον 6ο το 1420, με την αγγλογαλλική συνθήκη της Τρουά, που κληροδοτούσε τα εδάφη που κατέλαβαν οι Άγγλοι μετά το Αζινκούρ στο βρετανικό στέμμα και το κυριότερο, παραχωρούσε στον Ερρίκο και τους απογόνους του τον θρόνο της Γαλλίας. Η συνθήκη, κατά τη ήθη της εποχής, σφραγίστηκε με το γάμο της κόρης του Γάλλου βασιλιά, Αικατερίνης των Βαλουά, με τον Ερρίκο. Η απόφαση αυτή του ετοιμοθάνατου Καρόλου συντάραξε και εξαγρίωσε τους Γάλλους από άκρη σε άκρη.
Έτσι η χώρα χωρίστηκε στα δύο. Οι Βουργουνδοί, το μεγαλύτερο δουκάτο της Γαλλίας, για τους δικούς τους λόγους τάχθηκαν στο πλευρό των Άγγλων ενώ οι Αρμανιάκ υποστήριζαν τον αποκληρωθέντα Κάρολο τον 7ο. Η Γαλλία βρέθηκε με δύο βασιλιάδες, τον ξένο Ερρίκο αλλά με γαλλίδα σύζυγο και έναν που ήταν αποκληρωμένος και ατιμασμένος στα μάτια πολλών, από την ήττα στο Αζινκούρ. Μαζί με τους Αρμανιάκ του δελφίνου Καρόλου τάχθηκαν και οι Σκώτοι -παραδοσιακά κατά των μισητών Άγγλων- καθώς και πλήθος μισθοφόρων Ιταλών, στρατολογημένων από το δουκάτο του Μιλάνου.
Το 1424, για άλλη μια φορά, οι Γάλλοι πίστεψαν πως είχαν στριμώξει τον Αγγλικό στρατό στο Verneuil. Το «δεύτερο Αζινκούρ», όπως το αποκάλεσαν οι Άγγλοι, είχε δικά τους στρατεύματα 8-9.000 ανδρών να αντιμετωπίζουν μια δύναμη Γάλλων, Σκώτων και Μιλανέζων, 14-16.000 ανδρών, στη Νορμανδία.
Η μάχη ξεκίνησε με την ανταλλαγή βελών. Το θωρακοφόρο ιππικό του Μιλάνου επέλασε ορμητικά σαρώνοντας τους Άγγλους τοξότες, συντρίβοντας τους πασσάλους αναχαίτισης και διασκορπίζοντας τους Άγγλους που τους υπεράσπιζαν. Οι Μιλανέζοι συνέχισαν ακάθεκτοι μέχρι το αγγλικό στρατόπεδο, το οποίο άρχισαν να λεηλατούν.
Η νίκη έδειχνε να χαμογελά στους Γάλλους. Ανυπόμονοι να λάβουν μέρος όρμησαν και ενεπλάκησαν με τους καλά οπλισμένους στρατιώτες της Νορμανδίας και της Αγγλίας σε μια μάχη που κράτησε λιγότερο από μια ώρα. Αγωνιζόμενοι για τη ζωή τους, οι Άγγλοι και Νορμανδοί επικράτησαν και οι Γάλλοι ανέστρεψαν. Οι Σκωτσέζοι, αντίθετα, κράτησαν τις θέσεις τους και έπεσαν σχεδόν μέχρι ενός.
Με κόστος 1.600 νεκρούς οι Άγγλοι επεκράτησαν ενώ οι αντίπαλοι είχαν 6-7.500 νεκρούς και 200 αιχμαλώτους. Οι Μιλανέζοι, αφού έκαψαν ή κατέκλεψαν ό,τι βρήκαν στο αγγλικό στρατόπεδο, γύρισαν στο πεδίο της μάχης αλλά βλέποντας τους συμμάχους τους να υποχωρούν, δεν ενεπλάκησαν ξανά. Η νίκη έδωσε στην Αγγλία το προβάδισμα, ενώ η Σκωτία δεν αναμίχθηκε ξανά στον πόλεμο.
