Ο Ογδοηκονταετής πόλεμος, γνωστός κι ως πόλεμος της Ολλανδικής ανεξαρτησίας, αποτέλεσε μια μακρά και δύσκολη σύρραξη που ξεκίνησε το 1566 και έληξε με τη συνθήκη του Münster το 1648. Η περιοχή των Κάτω Χωρών, μεταξύ Γαλλίας και της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κληροδοτήθηκε από τη Βουργουνδία στο ισπανικό στέμμα των Αψβούργων των οποίων ο τρόπος διοίκησης, η βαθιά καθολική πίστη και η έλλειψη φιλελευθερισμού σε μια περιοχή με προτεσταντικούς πληθυσμούς με μεγάλη σύνδεση με τη ναυτιλία και το εμπόριο, προκάλεσε την εξέγερση.
Αρχικά, μια εκστρατεία των αυτοκρατορικών ισπανικών στρατευμάτων έδειξε να καταστέλει την επανάσταση στις “17 Επαρχίες” αλλά σύντομα, η άφιξη δυνάμεων από τις ολλανδικές υπερπόντιες αποικίες στην Αμερική και η δράση του πρίγκηπα της Οράγης, Γουλλιέλμου του “Σιωπηλού”, ενεργοποίησε και πάλι τη δράση του στόλου και του στρατού των ολλανδικών πόλεων τόσο στη Φλάνδρα όσο και στις αποικίες.
Στις 25 Απριλίου 1607, στόλος 26 ολλανδικών πλοίων αιφνιδιάζει τον ισπανικό που ναυλοχούσε στον όρμο του Γιβραλτάρ. Οι Ολλανδοί χωρίστηκαν σε δύο ομάδες και κινήθηκαν ταυτόχρονα, με τη μία ομάδα 20 πλοίων εναντίον των μεγάλων ισπανικών γαλιονών και τη δεύτερη κατά των μικρότερων πλοίων. Οι Ολλανδοί κατόρθωσαν να κατακάψουν 14-22 πλοία αλλά έχασαν τον ναύαρχό τους και νικητή της αναμέτρησης, Jacob van Heemskerk, με ελάχιστες κατά τα άλλα απώλειες. Οι Ισπανοί είχαν 4.000 νεκρούς, πολλούς από τους οποίους σκότωσαν οι Ολλανδοί με λέμβους ενώ κολυμπούσαν για να διαφύγουν.
